Venomous Death - Blood Feast

Out in the wild in a forest so deep

Walk unsuspecting, not knowing all that creeps

It slithers and snakes through all the high grass

But you’re not careful, he bites your ass

He lies in wait for victims to walk by

To strike in hatred and then you will die

You fall to the ground to lay and wait

To fulfill the pleasure of all who hate

Seeking shelter from the blaring sun

The dessert, hot and balmy

You’re becoming well done

You find shade at one lone tree

But to your misfortune it’s not as you see

For on the limb all curled up tight

Is the killer scaled one ready to bite

You hear a hissing up above your head

But you’re too late, and now you are dead

You have fallen upon venomous death

Weary traveler you should’ve never left

With the bite from the serpent’s fang

Your soul shall never rest

Trudging through swamps on a cold rainy morn

Exiled to this place out of hateful scorn

You slip and you fall in mud up to your nose

The slime overcomes you, you struggle for your hose

The thick of the moment you notice it moves

As it turns to look straight in the eyes

The snake coils around you like vines to a pole

Crushes like vice you sink in the hole

In het wild in een bos zo diep

Loop nietsvermoedend, niet wetende wat er allemaal kruipt

Het glijdt en slingert door al het hoge gras

Maar je bent niet voorzichtig, hij bijt in je kont

Hij ligt te wachten tot de slachtoffers voorbij lopen

Om in haat toe te slaan en dan zul je sterven

Je valt op de grond om te gaan liggen en te wachten

Om het plezier te vervullen van iedereen die haat

Op zoek naar beschutting tegen de schetterende zon

Het dessert, warm en zwoel?

Je wordt goed gedaan

Schaduw vind je aan één eenzame boom

Maar tot je ongeluk is het niet zoals je ziet

Voor op de ledematen, allemaal strak opgerold

Is de moordenaar geschaald klaar om te bijten?

Je hoort gesis boven je hoofd

Maar je bent te laat, en nu ben je dood

Je bent gevallen op een giftige dood

Vermoeide reiziger die je nooit had moeten verlaten

Met de beet van de giftand van de slang

Je ziel zal nooit rusten

Sjokken door moerassen op een koude regenachtige ochtend

Verbannen naar deze plek uit hatelijke minachting

Je glijdt uit en je valt tot aan je neus in de modder

Het slijm overwint je, je worstelt om je slang

Het hoogtepunt van het moment dat je merkt dat het beweegt

Als het verandert om recht in de ogen te kijken

De slang kronkelt om je heen als wijnstokken tot een paal

Verplettert als een bankschroef, je zinkt in het gat