Не напишешь - Блокбастер

В мыслях твоих теперь уже двое,

И тяжело мне стало с тобою,

Просто хочу снова тебя любить.

Сам позвоню, твоя мама ответит:

«Ну, вы даете, ну, что вы как дети»,

Сможем ли мы снова, как раньше, жить?..

Сложно мне тебя понять,

Я тебе, как игрушка, хочешь ты со мной играть,

Твои игры, я их не понимаю,

Извини, дорогая, я тебя так долго знаю.

Изменилась, но чего ты добилась?

Выбрала его, в танце с нм закружилась,

Быть с тобой хочу, но видно мне не дано,

Никогда не напишешь, не ответишь на письмо.

Не напишешь, не ответишь на письмо,

И не услышишь голос нервный, что назло

К тебе приходит по мобильным всем звонкам,

Знай, что никому тебя я не отдам.

Встречу тебя и скажу на улыбке,

Как бы волнуясь и чтоб без ошибки:

«Любишь ли ты?»

— Просто вопрос задам.

Скажешь: «Люблю», отвечу: «Конечно,

Знаешь, как я люблю тебя нежно,

Как, расскажи, поверить твоим словам?».

Er zijn er al twee in je gedachten,

En het werd moeilijk voor mij met jou,

Ik wil gewoon weer van je houden.

Ik bel mezelf, je moeder zal antwoorden:

"Nou, je geeft, nou, wat zijn jullie als kinderen,"

Zullen we weer kunnen leven zoals vroeger?..

Het is moeilijk voor mij om je te begrijpen

Ik ben als een speeltje voor jou, wil je met me spelen,

Jouw spelletjes, ik begrijp ze niet

Het spijt me schat, ik ken je al zo lang.

Veranderd, maar wat heb je bereikt?

Koos het, danste ermee, spinde,

Ik wil bij je zijn, maar blijkbaar ben ik niet gegeven,

Je zult nooit schrijven, je zult nooit een brief beantwoorden.

Je schrijft niet, je beantwoordt de brief niet,

En je zult geen nerveuze stem horen, tot wrok

Alle mobiele oproepen komen naar u toe,

Weet dat ik je aan niemand zal geven.

Ik zal je ontmoeten en met een glimlach zeggen:

Als verontrustend en dat zonder fouten:

"Vind je leuk?"

- Ik stel gewoon een vraag.

Jij zegt: "Ik hou van", ik zal antwoorden: "Natuurlijk,

Je weet hoeveel ik van je hou,

Hoe, vertel me, om je woorden te geloven?