When I Was Young - blink-182

I woke up today surrounded by blackness

The small morning sun devoured the process

It’s always been fun when I get a bit nervous

And it’s hard to say, but I feel a bit weightless

The more I admit, I feel a bit anxious

The more I go on, the less I can face this

And those rotten things that live in our shadow

We walk on the line of death and the gallows

And hope that we clear a path we can follow

It’s the worst damn day (It doesn’t hurt that much)

Of my life

I made a mess today (It doesn’t hurt that much)

I’m alright (It doesn’t hurt that much)

When I was young, the world, it was smaller

The cities were vast, the buildings were taller

I felt really strong, my parents seemed stronger

But life has a way, it showers with greatness

Then takes it away, those pieces that made us

Then teaches you things you’d never imagine

We all get the same, the memories, the burdens

The pictures we made, they still form a pattern

They cautiously say, «Does it all matter?»

It’s the worst damn day (It doesn’t hurt that much)

Of my life

I made a mess today (It doesn’t hurt that much)

I’m alright (It doesn’t hurt that much)

It’s the worst damn day (It doesn’t hurt that much)

Of my life

I made a mess today (It doesn’t hurt that much)

I’m alright

It’s the worst damn day (It doesn’t hurt that much)

Of my life

I made a mess today (It doesn’t hurt that much)

I’m alright (It doesn’t hurt that much)

It’s the worst damn day (It doesn’t hurt that much)

Of my life

I made a mess today (It doesn’t hurt that much)

I’m alright

Ik werd vandaag wakker omringd door duisternis

De kleine ochtendzon verslond het proces

Het is altijd leuk als ik een beetje nerveus word

En het is moeilijk te zeggen, maar ik voel me een beetje gewichtloos

Hoe meer ik toegeef, ik voel me een beetje angstig

Hoe meer ik doorga, hoe minder ik dit aankan

En die rotte dingen die in onze schaduw leven

We lopen op de lijn van de dood en de galg

En hopen dat we een pad vrijmaken dat we kunnen volgen

Het is de ergste verdomde dag (het doet niet zoveel pijn)

Van mijn leven

Ik heb er een puinhoop van gemaakt vandaag (het doet niet zoveel pijn)

Ik ben in orde (het doet niet zo veel pijn)

Toen ik jong was, was de wereld kleiner

De steden waren enorm, de gebouwen waren groter

Ik voelde me heel sterk, mijn ouders leken sterker

Maar het leven heeft een manier, het regent van grootsheid

Neemt het dan weg, die stukjes die ons hebben gemaakt

Leert je dan dingen die je je nooit zou voorstellen

We krijgen allemaal hetzelfde, de herinneringen, de lasten

De foto's die we hebben gemaakt, vormen nog steeds een patroon

Ze zeggen voorzichtig: "Maakt het allemaal uit?"

Het is de ergste verdomde dag (het doet niet zoveel pijn)

Van mijn leven

Ik heb er een puinhoop van gemaakt vandaag (het doet niet zoveel pijn)

Ik ben in orde (het doet niet zo veel pijn)

Het is de ergste verdomde dag (het doet niet zoveel pijn)

Van mijn leven

Ik heb er een puinhoop van gemaakt vandaag (het doet niet zoveel pijn)

Het gaat goed

Het is de ergste verdomde dag (het doet niet zoveel pijn)

Van mijn leven

Ik heb er een puinhoop van gemaakt vandaag (het doet niet zoveel pijn)

Ik ben in orde (het doet niet zo veel pijn)

Het is de ergste verdomde dag (het doet niet zoveel pijn)

Van mijn leven

Ik heb er een puinhoop van gemaakt vandaag (het doet niet zoveel pijn)

Het gaat goed