Stockholm Syndrome - blink-182

I’m so lost, I’m barely here

I wish I could explain myself, but words escape me

It’s too late to save me

You’re too late, you’re too late

You’re cold with disappointment while I’m drowning in the next room

The last contagious victim of this plague between us

I’m sick with apprehension, I’m crippled from exhaustion

And I dread the moment when you finally come to kill me

This is the first (Thing I remember)

Now it’s the last (Thing left on my mind)

Afraid of the dark (Do you hear me whisper?)

An empty heart (Replaced with paranoia)

Where do we go?

(Life's temporary)

After we’re gone (Like New Year’s resolutions)

Why is this hard?

(Do you recognize me?)

I know I’m wrong (But I can’t help believing)

Ik ben zo verloren, ik ben amper hier

Ik wou dat ik mezelf kon uitleggen, maar woorden ontsnappen aan mij

Het is te laat om me te redden

Je bent te laat, je bent te laat

Je bent koud van teleurstelling terwijl ik verdrink in de volgende kamer

Het laatste besmettelijke slachtoffer van deze plaag tussen ons

Ik ben ziek van angst, ik ben kreupel van uitputting

En ik vrees het moment waarop je me eindelijk komt vermoorden

Dit is het eerste (wat ik me herinner)

Nu is het de laatste (Wat ik nog in gedachten heb)

Bang in het donker (hoor je me fluisteren?)

Een leeg hart (vervangen door paranoia)

Waar gaan we heen?

(Het leven is tijdelijk)

Nadat we weg zijn (zoals goede voornemens voor het nieuwe jaar)

Waarom is dit moeilijk?

(Herken je mij?)

Ik weet dat ik het mis heb (maar ik kan het niet helpen te geloven)