Ожидание - Блестящие

Замела метель, дорожки запорошила, кружева развесила вокруг,

Я хожу одна, ну, что же тут хорошего, если нет тебя со мной, мой друг.

Если нет тебя со мной, мой друг.

От меня ли, от метели ты скрываешься, без твоих тоскую ясных глаз,

Я хожу одна, а ты мне вспоминаешься вот уже, наверно, в сотый раз.

Вот уже, наверно, в сотый раз.

Провода от снежной тяжести качаются, месяц вдруг за облако ушёл,

Я хожу одна, а вьюга не кончается, почему ты нынче не пришёл.

Может быть, ты перепутал час свидания, а быть может, перепутал день,

Я хожу одна, со мной моё страдание тоже ходит рядом, словно тень.

И мне жаль такого дня неповторимого, сад в снежинках белых, как в дыму,

Я хожу одна без тебя, любимого, красота мне эта ни к чему.

Красота мне эта ни к чему.

De sneeuwstorm sloeg over, de paden waren bedekt met poeder, het kant hing rond,

Ik ga alleen, nou, wat heb je eraan als je niet bij me bent, mijn vriend.

Als je niet bij me bent, mijn vriend.

Verberg je je voor mij, voor een sneeuwstorm, zonder je verlangende heldere ogen,

Ik ga alleen, en ik herinner me je waarschijnlijk voor de honderdste keer.

Dit is waarschijnlijk de honderdste keer.

De draden zwaaien van de besneeuwde zwaartekracht, de maand is plotseling achter een wolk verdwenen,

Ik loop alleen, maar de sneeuwstorm houdt niet op, waarom ben je vandaag niet gekomen.

Misschien heb je het uur van de date verwisseld, of misschien heb je de dag verwisseld,

Ik loop alleen, mijn lijden loopt ook naast me, als een schaduw.

En het spijt me voor zo'n unieke dag, een tuin in witte sneeuwvlokken, als in rook,

Ik loop alleen zonder jou, mijn geliefde, deze schoonheid is van geen enkel nut voor mij.

Deze schoonheid is nutteloos voor mij.