The Roman - Blackout Beach

I been laid out on the floor

From the passing of time

I kiss my palm to see if it’s awake

And I noticed the absence of any signs

I broke my leg three months ago: dousing

That candlelight with wine

Snagged and caught my elbow on the shell

Knocked to the floor my collection of weeping Augustine

Dutifully

I remember Donna as she was 3 months ago

And most faces get lost in the haze

Clutch this tacky caricature of you to my chest and

Remember that Carthage was covered in a smoky haze

A Mimetic haze

The automatic and justified response

To a crude and graceless age

Is to run away

To keep running and fleeing and greeting and holding and beholding

Your love

Still man: why did she have to go?

My ENEMY is time

Ik lag op de vloer

Van het verstrijken van de tijd

Ik kus mijn hand om te zien of hij wakker is

En ik merkte de afwezigheid van tekenen op

Ik brak mijn been drie maanden geleden: overgieten

Dat kaarslicht met wijn

Snauwde en ving mijn elleboog op de schaal

Mijn verzameling huilende Augustinus op de grond geslagen

plichtsgetrouw

Ik herinner me Donna zoals ze 3 maanden geleden was

En de meeste gezichten verdwalen in de nevel

Klamp deze kleverige karikatuur van jou aan mijn borst en

Vergeet niet dat Carthago bedekt was met een rokerige waas

Een mimetische waas

Het automatische en gerechtvaardigde antwoord

Naar een grof en gracieus tijdperk

Is om weg te rennen

Om te blijven rennen en vluchten en begroeten en vasthouden en aanschouwen

Je liefde

Nog steeds man: waarom moest ze gaan?

Mijn VIJAND is tijd