Glass House - Blackfield

Goodbye old friend, my paranoid

We’ll meet again some day

Life is running out

I guess I had enough, I need to go now

I used to live in a house of glass

Where no-one comes or goes

Watching life outside

I used to stand behind the door

And hope the wind won’t blow

And mess my fears around

It took me so long to find out where they’re hiding

Music like rain over my deepest feelings

On your faking land

Vaarwel oude vriend, mijn paranoïde

We zullen elkaar ooit weer ontmoeten

Het leven raakt op

Ik denk dat ik genoeg had, ik moet nu gaan

Ik woonde vroeger in een glazen huis

Waar niemand komt of gaat

Buiten kijken naar het leven

Ik stond altijd achter de deur

En hopen dat de wind niet waait

En mijn angsten verpesten

Het kostte me zo lang om erachter te komen waar ze zich verstoppen

Muziek als regen over mijn diepste gevoelens

Op je nepland