Small Boxes - Black Light Dinner Party

It was too much in the house we lived in

It was your man, I had known that it was him

He looked around at us

His eyes were bound and cross

His face, dirty with rage

Trees all gone, I walked home alone again

The red and plush underneath your pillow

The hill runs down to stay under the ground

I’ll crawl in there floating on sound

You promised her, you promised her, she’d laugh a little

You promise her again, I’ll take it all back

You promised her, don’t promise her, things she’ll never get, no

I promised her that I would hold her hand

One arm, two feet holding small like child

If we could meet again just for a while

In time we learn, don’t fake the sound of pain

In the road, don’t cross without me

You promised her, you promised her, she’d laugh a little

You promise her again, I’ll take it all back

You promised her, don’t promise her, things she’ll never get, no

I promised her that I would hold her hand

Het was te veel in het huis waarin we woonden

Het was jouw man, ik had geweten dat hij het was

Hij keek om naar ons

Zijn ogen waren gebonden en gekruist

Zijn gezicht, vuil van woede

Alle bomen weg, ik liep weer alleen naar huis

Het rood en pluche onder je kussen

De heuvel loopt naar beneden om onder de grond te blijven

Ik kruip erin, drijvend op geluid

Je beloofde haar, je beloofde haar dat ze een beetje zou lachen

Beloof je haar nog een keer, ik neem het allemaal terug

Je beloofde haar, beloof haar niet, dingen die ze nooit zal krijgen, nee

Ik beloofde haar dat ik haar hand zou vasthouden

Een arm, twee voeten houden klein als een kind

Als we elkaar weer eens voor een tijdje zouden kunnen ontmoeten

Na verloop van tijd leren we, doe niet alsof het geluid van pijn

Op de weg, steek niet over zonder mij

Je beloofde haar, je beloofde haar dat ze een beetje zou lachen

Beloof je haar nog een keer, ik neem het allemaal terug

Je beloofde haar, beloof haar niet, dingen die ze nooit zal krijgen, nee

Ik beloofde haar dat ik haar hand zou vasthouden