A Great Mistake - Black Crown Initiate

I, the burning arrow for the other shore

And seething with a callous rage

A sacred object with a hollow core

And actor on an empty stage

We from the shadow will extend our hands

And turn our gaze towards the flame

The pathways darken as the poison spreads

We languish in this land of waste

I wish for a great mistake

To carry us away

And for an old beginning

Where everything’s the same

May this strip our minds away

And lead us to our early graves;

Contorted and exhausted faces

Soiled and ashamed

Writhe

Your brittle sanctum where your madness grows

A crumbling heart cursed by faith

Within, our visions are like fractured glass

We lick the venom from the blade

The red moon rises as the black rain falls

Revealing the blood upon our hands

The past we harken as the gateways close

Release the plague upon the lands

We saw the signs

And we towed the line

We’re lost reflections of forgotten time

Realizing, despising

I wish for a great mistake

To carry us away

And for an old beginning

Where everything’s the same

May this strip our minds away

And lead us to our early graves;

Contorted and exhausted faces

Soiled and ashamed

Ik, de brandende pijl voor de andere oever

En ziedend van een harteloze woede

Een heilig object met een holle kern

En acteur op een leeg podium

Wij uit de schaduw zullen onze handen uitstrekken

En richt onze blik op de vlam

De paden worden donkerder naarmate het gif zich verspreidt

We kwijnen weg in dit land van afval

Ik wens een grote fout

Om ons weg te dragen

En voor een oud begin

Waar alles hetzelfde is

Moge dit onze gedachten verdrijven

En leid ons naar onze vroege graven;

Verwrongen en uitgeputte gezichten

Bevuild en beschaamd

kronkelen

Je broze heiligdom waar je waanzin groeit

Een afbrokkelend hart vervloekt door geloof

Van binnen zijn onze visies als gebroken glas

We likken het gif van het mes

De rode maan komt op als de zwarte regen valt

Het bloed aan onze handen openbaren

Het verleden dat we horen als de poorten sluiten

Laat de plaag los op de landen

We zagen de tekenen

En we trokken de lijn

We zijn verloren reflecties van vergeten tijd

Realiseren, verachten

Ik wens een grote fout

Om ons weg te dragen

En voor een oud begin

Waar alles hetzelfde is

Moge dit onze gedachten verdrijven

En leid ons naar onze vroege graven;

Verwrongen en uitgeputte gezichten

Bevuild en beschaamd