Uncle Pen - Bill Monroe

Oh, the people would come from far and away

They’d dance all night 'till the break of day

When the caller would holler «Do-si-do,»

You knew Uncle Pen was ready to go

Late in the evening about sun down

High on the hill and above the town

Uncle Pen played the fiddle, lord a how it’d ring

You could hear it talk, you could hear it sing

Oh, he played an old piece he called Soldier’s Joy

And he had one he called Boston Boy

The greatest of all was Ginny Lyn

To me that’s where the fiddlin begin

Oh, I’ll never forget that mournful day

When Uncle Pen was called away

They hung up his fiddle, they hung up his bow

You knew it was time for him to go

Oh, de mensen zouden van heinde en verre komen

Ze dansten de hele nacht tot het aanbreken van de dag

Wanneer de beller zou roepen "Do-si-do,"

Je wist dat oom Pen klaar was om te gaan

Laat in de avond rond zonsondergang

Hoog op de heuvel en boven de stad

Oom Pen speelde viool, heer, hoe zou het klinken?

Je kon het horen praten, je kon het horen zingen

Oh, hij speelde een oud stuk dat hij Soldier's Joy noemde

En hij had er een die hij Boston Boy noemde

De grootste van allemaal was Ginny Lyn

Voor mij is dat waar het fiddlin begint

Oh, ik zal die treurige dag nooit vergeten

Toen oom Pen werd weggeroepen

Ze hingen zijn viool op, ze hingen zijn boog op

Je wist dat het tijd was voor hem om te gaan