Forgive - Bill Miller

Seven blue stones in the desert sand

A shiny gun in a young thief’s hand

A stolen car and a broken dream

Blood on his hands that won’t come clean

No where to run, no where to turn

The fires of rage begin to burn

You can’t go home, he can’t go on

His flesh is weak, and his spirits gone

Now he’s behind a prison wall

And doesn’t have the will to live

He says it’s all his father’s fault

He taught his son the way to live

He was unable to forgive

She wore his ring for thirty years

Then one night he confessed his darkest fears

He’d been unfaithful, been untrue

What could she say, what could she do?

No where to run, no where to turn

The fires of rage began to burn

She can’t go home, she can’t go on

Her flesh is weak her spirits gone

He betrayed her with a kiss

Killed her desires, her will to live

Who was blinded, what did they miss?

Will she be able to forgive?

Are we able to forgive?

Zeven blauwe stenen in het woestijnzand

Een glanzend pistool in de hand van een jonge dief

Een gestolen auto en een gebroken droom

Bloed aan zijn handen dat niet schoon zal worden

Geen waar te rennen, geen waar te draaien

De vuren van woede beginnen te branden

Jij kunt niet naar huis, hij kan niet verder

Zijn vlees is zwak en zijn geest is weg

Nu zit hij achter een gevangenismuur

En heeft niet de wil om te leven

Hij zegt dat het allemaal de schuld van zijn vader is

Hij leerde zijn zoon hoe hij moest leven

Hij kon niet vergeven

Ze droeg zijn ring dertig jaar

Toen bekende hij op een nacht zijn donkerste angsten

Hij was ontrouw, onwaar geweest

Wat kon ze zeggen, wat kon ze doen?

Geen waar te rennen, geen waar te draaien

De vuren van woede begonnen te branden

Ze kan niet naar huis, ze kan niet verder

Haar vlees is zwak, haar geest is weg

Hij verraadde haar met een kus

Doodde haar verlangens, haar wil om te leven

Wie was verblind, wat hebben ze gemist?

Zal ze kunnen vergeven?

Kunnen we vergeven?