...Of Every Strain - Beyond The Embrace

Why can’t I feel the life that I breathe?

Why am I so consumed?

Despair the face of every strain my thoughts are weak and torn

Reap what you have sewn

The flame that burns my heart is blown

I wear a face that hides my pain amidst my world of anger

How much longer can I remain, behind this mask of the damned

As I walk along this bacchanal of sin

It allows the darkness of my soul to fester within

Reap what you have sewn

My faith in life is gone

This world prepares a feverfeast that feeds the beast

Governed by the wayward souls of forgotten worlds

My world prepares a feverveast that feeds the beast

Spoken by the wayward souls, their forgotten words

I bide my time awaiting one final chance to reflect on the past

Of this disease I call my life

As I walk along this bacchanal of sin

It allows the darkness of my soul to fester within

Reap what you have sewn, my faith in life is gone

This world prepares a feverfeast that feeds the beast

Governed by the wayward souls of forgotten worlds

My world prepares a feverveast that feeds the beast

Spoken by the wayward souls, their forgotten words.

Waarom kan ik het leven dat ik adem niet voelen?

Waarom ben ik zo geconsumeerd?

Wanhoop het gezicht van elke spanning, mijn gedachten zijn zwak en verscheurd

Oogst wat je hebt genaaid

De vlam die mijn hart brandt, is uitgeblazen

Ik draag een gezicht dat mijn pijn verbergt te midden van mijn wereld van woede

Hoe lang kan ik nog achter dit masker van de verdoemden blijven?

Terwijl ik langs dit bacchanaal van de zonde loop

Het laat de duisternis van mijn ziel naar binnen etteren

Oogst wat je hebt genaaid

Mijn geloof in het leven is weg

Deze wereld bereidt een koortsfestijn dat het beest voedt

Geregeerd door de eigenzinnige zielen van vergeten werelden

Mijn wereld bereidt een koortsstilstand voor die het beest voedt

Gesproken door de eigenzinnige zielen, hun vergeten woorden

Ik wacht mijn tijd af in afwachting van een laatste kans om na te denken over het verleden

Van deze ziekte noem ik mijn leven

Terwijl ik langs dit bacchanaal van de zonde loop

Het laat de duisternis van mijn ziel naar binnen etteren

Oogst wat je hebt genaaid, mijn geloof in het leven is weg

Deze wereld bereidt een koortsfestijn dat het beest voedt

Geregeerd door de eigenzinnige zielen van vergeten werelden

Mijn wereld bereidt een koortsstilstand voor die het beest voedt

Gesproken door de eigenzinnige zielen, hun vergeten woorden.