Зелёные сны - Бэрримор

Белой полосую, пролетевшие над нами,

Облака несут зелёные сны.

За гремящей улицей, за серыми домами,

Мы почувствуем дыханье весны.

Одеваясь в лёгкие одежды знают люди,

Что погода всё теплей и теплей.

Ну, а я сижу перед окном, открытым в небо

И, конечно же, мечтаю о ней.

Жадно наслаждаясь солнцем, я пойду светясь

И сяду в вечно неспешащий трамвай.

Из открытого окна почувствую прохладу,

Ту, что радостью наполнит меня.

Выйду я у дома, у большого, в том, котором,

На одиннадцатом часто темно.

Сети магазинов и опять чужие споры,

Мне знакомы-здесь я не был давно.

Ярко пролетая за спиной прохладный ветер

Принесёт с собою знакомый мне след.

В тёмном небе звёзды зажигаются над нами,

Для того, чтобы хватало на всех.

Всех моих мечтаний, всех несбыточных желаний,

Девять, восемь, семь, шесть, пять и один.

Три гудка и снова две минуты ожиданий

И слепое отраженье витрин.

Вот и опустели вдаль ведущие дороги,

Растворился шум, зажглись фонари.

Руки онемели и слегка замёрзли ноги

И желание сорваться в Дубки.

Witte streep die over ons heen vliegt,

Wolken dragen groene dromen.

Achter de donderende straat, achter de grijze huizen,

We zullen de adem van de lente voelen.

Lichte kleding aan, dat weten de mensen

Dat het weer warmer en warmer wordt.

Nou, ik zit voor een raam open naar de hemel

En natuurlijk droom ik over haar.

Genietend van de zon, ga ik stralen

En ik ga in de altijd trage tram zitten.

Vanuit het open raam zal ik de koelte voelen,

Degene die me met vreugde vervult.

Ik ga naar het huis, naar het grote huis, in het huis waarin,

Op de elfde is het vaak donker.

Winkelketens en weer geschillen van anderen,

Ik weet het - ik ben hier al lang niet meer geweest.

Helder vliegend achter de koele wind

Het zal een voor mij bekend spoor met zich meebrengen.

In de donkere lucht lichten de sterren boven ons op,

Om genoeg te hebben voor iedereen.

Al mijn dromen, al mijn onvervulde verlangens,

Negen, acht, zeven, zes, vijf en één.

Drie piepjes en weer twee minuten wachten

En de blinde weerspiegeling van etalages.

Dus de leidende wegen zijn leeg in de verte,

Het geluid verstomde, de lichten gingen aan.

Handen zijn gevoelloos en voeten zijn een beetje koud

En het verlangen om in Oaks in te breken.