We'll Never Know - Benny Goodman, Helen Forrest, Ирвинг Берлин

After all these years I can’t forget

The happiness that I once knew

Maybe there’s a spark that’s burning yet

And filling me with thoughts of you

Gone is the treasure we found and let go Was it worth keeping?

We never will know

There might have been a sky of blue for me and you

We’ll never know

There might have been a garden, too, where roses grew

We’ll never know

We might have built a castle high

For you were young and so was I But we just kissed and said «Goodbye»

And so We’ll never know

Maybe we had found the thing we sought

And maybe it was worth the cost

Leaving it behind without a thought

What happiness we might have lost

Maybe the rose that we covered with snow

Wanted to blossom, we never will know

Na al die jaren kan ik het niet vergeten

Het geluk dat ik ooit kende

Misschien is er nog een vonk aan het branden

En me te vullen met gedachten aan jou

Weg is de schat die we hebben gevonden en losgelaten. Was het de moeite waard om te bewaren?

We zullen het nooit weten

Er was misschien een blauwe hemel voor mij en jou

We zullen het nooit weten

Er kan ook een tuin zijn geweest waar rozen groeiden

We zullen het nooit weten

We hebben misschien een hoog kasteel gebouwd

Want je was jong en ik ook, maar we kusten elkaar en zeiden "tot ziens"

En dus zullen we het nooit weten

Misschien hadden we het ding gevonden dat we zochten

En misschien was het de kosten waard

Het achterlaten zonder erbij na te denken

Wat een geluk hebben we misschien verloren

Misschien de roos die we met sneeuw bedekten?

Wilde bloeien, we zullen het nooit weten