Badagry Beach - Ben Onono

Mongo Park

The explorer loved the light of Badagry Beach

The singer Fela sang of the lights and the noise in her city air of Badagry

Beach.

The Portuguese sailors found trade on the malarious shores of Badagry Beach.

The rusty shackles remain and bare testament of what went before.

And I, if I knew her less, would I love her more?

Coz when I get to close to her

Is when I can’t see the beauty of her anymore

A masquerade, a beggar man, an Iroko tree, palm wine, a coral snake

Badagry was one of those beautiful and deadly things at the same time.

Down by the mission under the Agia tree of Badagry Beach

And I wonder to myself how many secrets she holds and will never let show.

And as I walk along her golden shore line

Diesel oil and sand under my feet

Washed by the tides that came before and come again

Harmattan winds are blowing

Harmattan winds are blowing

Spirits that swirl in the dust devils and disappear

A loneliness that is continental wanders far and wide

A loneliness that is an inward thing

Can rock itself to sleep every night

And I, if I knew her less, would I love her more?

If I knew her less, would I love her more?

Coz when I get too close

Mongo Park

De ontdekkingsreiziger hield van het licht van Badagry Beach

De zangeres Fela zong van de lichten en het lawaai in haar stadslucht van Badagry

Strand.

De Portugese zeelieden vonden handel aan de malarische kusten van Badagry Beach.

De roestige boeien blijven en getuigen van wat eraan voorafging.

En ik, als ik haar minder zou kennen, zou ik dan meer van haar houden?

Want als ik dicht bij haar kom

Is wanneer ik de schoonheid van haar niet meer kan zien

Een maskerade, een bedelaarsman, een Iroko-boom, palmwijn, een koraalslang

Badagry was tegelijkertijd een van die mooie en dodelijke dingen.

Beneden bij de missie onder de Agia-boom van Badagry Beach

En ik vraag me af hoeveel geheimen ze heeft en nooit zal laten zien.

En terwijl ik langs haar gouden kustlijn loop

Dieselolie en zand onder mijn voeten

Gewassen door de getijden die ervoor kwamen en terugkomen

Harmattan-winden waaien

Harmattan-winden waaien

Geesten die dwarrelen in de stofduivels en verdwijnen

Een eenzaamheid die continentaal is, dwaalt heinde en verre

Een eenzaamheid die innerlijk is

Kan zichzelf elke nacht in slaap wiegen

En ik, als ik haar minder zou kennen, zou ik dan meer van haar houden?

Als ik haar minder zou kennen, zou ik dan meer van haar houden?

Want als ik te dichtbij kom