Immersed in Ire - Ben Mason, Viscera

There is something to be said about resilience

The more it hurts, the greater the resistance

But I can’t shake the fear in my subconscious

Everything you are is toxic, I close my eyes

I dread the torment of the war yet to come, I’m paralysed

Visions of demons tearing down the walls around my heart (Run)

There’s no place better for these things that I hide

Than in the darkest reaches of my fragile mind

And when the nightmares return

You will have nowhere to run

Ire

Black void, you’re singing to me, it’s so easy

Hypnotise me as you render my mind weak

Suffering in an anchored state, regression

Pulling me into depression, I close my eyes

A flame chain on my lungs, it burns me from the inside

I’m paralysed

My eyes fade into the blistering fire (Run)

A haze I forever desire

Mind abort me from this callous husk

I’m sick of lying awake at night, seething

Made my home in a world of collisions

All the things that I feared came to being

A victim of my own visions

The taste was sweet and the route was certain

Now it’s treacherous and twisted

There is no real course of action now to take

But forget you were there, forget you existed

You fucking fail me

Ire

Bearing down on me

Ire

End this misery

And when the nightmares return

You will have nowhere to run

Ire, ire

And now it’s finally done

You aren’t a friend of mine, no friend to anyone

This has taken too much, more than I can allow

It’s hard to feel elation with all that weight on your brow

And now you’re finally done

A danger to yourself, a ticking time bomb

It’s no surprise your life is fucking heading south

It’s hard to smell the roses with all that shit in your mouth

Er is iets te zeggen over veerkracht

Hoe meer pijn het doet, hoe groter de weerstand

Maar ik kan de angst in mijn onderbewustzijn niet van me afzetten

Alles wat je bent is giftig, ik sluit mijn ogen

Ik vrees de kwelling van de oorlog die nog moet komen, ik ben verlamd

Visioenen van demonen die de muren om mijn hart neerhalen (Run)

Er is geen betere plek voor deze dingen die ik verberg

Dan in de donkerste uithoeken van mijn fragiele geest

En wanneer de nachtmerries terugkeren

Je kunt nergens heen

Ire

Zwarte leegte, je zingt voor me, het is zo gemakkelijk

Hypnotiseer me terwijl je mijn geest zwak maakt

Lijden in een verankerde staat, regressie

Ik word depressief en sluit mijn ogen

Een vlamketting om mijn longen, het brandt me van binnenuit

ik ben verlamd

Mijn ogen verdwijnen in het verzengende vuur (Run)

Een waas waar ik voor altijd naar verlang

Denk eraan me af te breken van deze ongevoelige schil

Ik ben het zat om 's nachts wakker te liggen, ziedend

Maakte mijn thuis in een wereld van botsingen

Alle dingen waar ik bang voor was, kwamen tot stand

Een slachtoffer van mijn eigen visioenen

De smaak was zoet en de route was zeker

Nu is het verraderlijk en verdraaid

Er is nu geen echte actie te ondernemen

Maar vergeet dat je er was, vergeet dat je bestond

Je laat me verdomme in de steek

Ire

Op mij neerkomen

Ire

Maak een einde aan deze ellende

En wanneer de nachtmerries terugkeren

Je kunt nergens heen

Ire, ire

En nu is het dan eindelijk zover

Je bent geen vriend van mij, geen vriend voor wie dan ook

Dit heeft te veel gekost, meer dan ik kan toestaan

Het is moeilijk om opgetogen te zijn met al dat gewicht op je voorhoofd

En nu ben je eindelijk klaar

Een gevaar voor jezelf, een tikkende tijdbom

Het is geen verrassing dat je leven verdomme naar het zuiden gaat

Het is moeilijk om de rozen te ruiken met al die shit in je mond