The Sweetest Joy - Beltaine

He sat alone upon a hill, the waves pulling at his side

He could feel the salt inside his veins and could hear the storm arrive

He closed his eyes and saw her face, so plain the others had decried

Yet he’d felt the warmth she’d held within and the beauty that lay inside

Yet their words soon blinded him, no beauty he began to believe

Oh he turned his back and he toasted them, he drank the world for all to see

With haste she turned and chased the night, no tears to wipe with her hand

While he searched the land to find his love he fell and cried 'please help this

man'

He said it swells like the oceans flow, love drew me in as the tides draw the

sea

Oh but I was foolish just like my friends — I let my eyes rule what I should

feel

Hij zat alleen op een heuvel, de golven trokken aan zijn zijde

Hij voelde het zout in zijn aderen en hoorde de storm aankomen

Hij sloot zijn ogen en zag haar gezicht, zo duidelijk dat de anderen het hadden afgekeurd

Toch had hij de warmte gevoeld die ze van binnen had vastgehouden en de schoonheid die erin lag

Maar hun woorden verblindden hem al snel, geen schoonheid begon hij te geloven

Oh hij draaide zijn rug toe en hij roosterde ze, hij dronk de wereld zodat iedereen het kon zien

Met haast draaide ze zich om en joeg de nacht achterna, geen tranen om met haar hand af te vegen

Terwijl hij het land doorzocht om zijn liefde te vinden, viel hij en riep 'help dit alsjeblieft'

Mens'

Hij zei dat het zwelt zoals de oceanen stromen, liefde trok me naar binnen terwijl de getijden de

zee

Oh maar ik was dwaas net als mijn vrienden - ik liet mijn ogen bepalen wat ik zou moeten

voelen