Could You Ever Look At Me - Bebo Norman

Could you ever look me the way you’re looking at the ocean

All wounded in your smile, but holy and unriled

Could you ever look at me?

Could you ever look at me the way your looking at the sunrise?

How it settles on your face, whole and unafraid

Like the light of your world

And I dont know how to chase away the fear I have inside me

And I dont know where it is you go when you drift away, when you drift away

Could you ever look at me the way you looking at the ocean

Could you give me that smile, if only for a while?

Could you ever look at me?

I dont know how to find a way to keep you here beside me

And I dont know where it is you go

But its beautiful to me, so beautiful to see

I hope you never look at me, the way you’re looking at the ocean

Cause in the sunrise I have seen I was never meant to be The light of your world

Zou je ooit naar me kunnen kijken zoals je naar de oceaan kijkt?

Allemaal gewond in je glimlach, maar heilig en onberoerd

Zou je ooit naar me kunnen kijken?

Zou je ooit naar me kunnen kijken zoals je naar de zonsopgang kijkt?

Hoe het zich op je gezicht vestigt, heel en onbevreesd

Zoals het licht van jouw wereld

En ik weet niet hoe ik de angst die ik in me heb moet verjagen

En ik weet niet waar je heen gaat als je wegdrijft, als je wegdrijft

Zou je ooit naar me kunnen kijken zoals je naar de oceaan kijkt?

Zou je me die glimlach kunnen schenken, al was het maar voor even?

Zou je ooit naar me kunnen kijken?

Ik weet niet hoe ik een manier moet vinden om je hier naast me te houden

En ik weet niet waar je heen gaat

Maar het is mooi voor mij, zo mooi om te zien

Ik hoop dat je nooit naar me kijkt, zoals je naar de oceaan kijkt

Want in de zonsopgang die ik heb gezien, was ik nooit bedoeld om het licht van jouw wereld te zijn