Give It Up - Beartooth

With all of who I am

At the pouring faith of a mindless mess

I was buried in myself

Take all your tantrum into the ground

Get out in the world my son

Your body wasn’t made for this

You’re gonna kill yourself

Kill yourself in the ambulance

But you forgot about me

I thought the drugs would set me free

God I’ve been blinded in the dark

I thought you promised me a weight that I could carry

My back is breaking

I’m falling apart

Give it up you’re wasting time

Give it up you’re wasting your life

There is a greater purpose

Your words were never worthless

Give it up you’re wasting time

Give it up you’re wasting your life

Nothing you brought is gone

You’ll never come undone

We have one chance to be alive

There’s a noose around my neck

A dead body tied to my ankles

There’s a sound crashing my back

And my wrists are bound in shackles

I have the underside

There’s room for another life

And let the sake of sacrifice

I’m not afraid to die

Now you could finally see

I said the truth would set you free

You have been blinded in the dark

But now I’m promising a life that’s worth surrounding

My back is breaking

I’m falling apart

Will you ever understand me?

How desperate do I have to be?

Met alles van wie ik ben

Bij het stromende geloof van een hersenloze puinhoop

Ik ben in mezelf begraven

Neem al je driftbuien de grond in

Ga de wereld in, mijn zoon

Je lichaam is hier niet voor gemaakt

Je gaat zelfmoord plegen

Doe zelfmoord in de ambulance

Maar je bent mij vergeten

Ik dacht dat de drugs me zouden bevrijden

God, ik ben verblind in het donker

Ik dacht dat je me een gewicht beloofde dat ik kon dragen

Mijn rug breekt

Ik val uit elkaar

Geef het op, je verspilt tijd

Geef het op, je verspilt je leven

Er is een groter doel

Je woorden waren nooit waardeloos

Geef het op, je verspilt tijd

Geef het op, je verspilt je leven

Niets dat je hebt meegebracht, is weg

Je zult nooit ongedaan worden gemaakt

We hebben één kans om te leven

Er zit een strop om mijn nek

Een lijk vastgebonden aan mijn enkels

Er is een geluid dat mijn rug doet crashen

En mijn polsen zijn vastgebonden in boeien

Ik heb de onderkant

Er is ruimte voor een ander leven

En laat omwille van het offer

Ik ben niet bang om te sterven

Nu kon je eindelijk zien

Ik zei dat de waarheid je zou bevrijden

Je bent verblind in het donker

Maar nu beloof ik een leven dat de moeite waard is om te omringen

Mijn rug breekt

Ik val uit elkaar

Zul je me ooit begrijpen?

Hoe wanhopig moet ik zijn?