Sakız Hanım İle Mahur Bey - Barış Manço

Çocukluğumun geçtiği o eski mahallede

Aşı boyalı ahşap, eski bir evde otururlardı

Sakız Hanım'la, Mahur Bey

Bembeyaz tenli, bembeyaz saçlıydı Sakız Hanım

Zaten onun için "Sakız Hanım" derdik kendisine

Pamuk gibi elleriyle kemençe çalardı

Eşi Mahur Bey önce biraz nazlanır

Sonra o da kanunuyla eşlik ederdi Sakız Hanım'a

Beraber meşk ederlerdi

Yaz akşamlarında açılırdı perdeler

Yorgun ellerinden dökülürdü nağmeler

İki yıl kadar oluyor önce kanun sustu o eski evde

Birkaç ay sonra da kemençe

Ve aşı boyalı ahşap evin perdeleri

Bir daha açılmamak üzere kapandı

Evin satılacağı söylentileri başlayınca gittim

İçeri girdiğimde eski bir koltuğun üzerinde

Boynu bükük bir kanun

Ve kanunun göğsüne yaslanmış mahzun kemençeyi gördüm

Bizi rahatsız etmeyin der gibiydiler

Kıyamadım

Uzaklaştım

Mahur Bey susunca kapandı perdeler

Sakız Hanım'la bitti o hüzünlü nağmeler.

In die oude buurt waar ik mijn jeugd heb doorgebracht

Ze woonden in een oud, oker geschilderd houten huis

Met mevrouw Chios, de heer Mahur

Ze had een blanke huid en wit haar, mevrouw Chios

We noemden haar sowieso "Mass Gum" voor haar.

Hij speelde viool met zijn katoenachtige handen.

Zijn vrouw, Mahur Bey, wordt eerst een beetje terughoudend.

Dan zou hij mevrouw Chios vergezellen met zijn wet.

ze zouden samen oefenen

Gordijnen werden geopend op zomeravonden

De deuntjes stroomden uit hun vermoeide handen

Het is twee jaar geleden, de wet zweeg in dat oude huis

Een paar maanden later, de kemençe

En de gordijnen van het okerkleurige houten huis

Gesloten om nooit meer geopend te worden

Ik ging toen de geruchten begonnen dat het huis zou worden verkocht

Op een oude bank als ik binnenloop

een kromme wet

En ik zag de trieste kemençe leunend op de borst van de wet

Het was alsof ze zeiden, val ons niet lastig.

Ik kon het niet laten

Ik liep weg

Toen Mahur Bey zweeg, gingen de gordijnen dicht.

Die droevige deuntjes eindigden met mevrouw Chios.