Buried with Him - Baptism

My eyes were blind for the night was mine

And the dark was the sustenance of my soul

Your sacraments down below, Lord Belial

Were mysteries of the worm for me to devour

My eyes drank your black light O King Who Roars

Imprisoned I still was ravished by You

I ate my tormentors, I laughed through dry tears of a corpse

And in this earthen cask of rot I made myself anew

The brethren, like the wind that no longer blows

Inside this scarlet tomb we have rotten

What was the sin or the quest of ours?

No one knows but me

And so long ago I have forgotten

Consepulti ei in baptismo, in que et resurrexistis in Satanam

(Buried with him in baptism, wherein also ye are risen with him)

Out of the tomb of Saklas

In quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae absconditi

(In whom are hidden all the treasures of wisdom and knowledge)

Out of the tomb of being

Through the flesh, through this nightmare

I remember the wind, I recall the caress

Even drowned in blood, even strangled by hair

When buried with Him in this cadaver palace

Mijn ogen waren blind want de nacht was van mij

En het donker was de voeding van mijn ziel

Uw sacramenten beneden, Heer Belial

Waren mysteries van de worm voor mij om te verslinden?

Mijn ogen dronken je zwarte licht O King Who Roars

In de gevangenis werd ik nog steeds verkracht door jou

Ik at mijn kwelgeesten, ik lachte door de droge tranen van een lijk

En in dit aarden vat van rot maakte ik mezelf opnieuw

De broeders, zoals de wind die niet meer waait

In dit scharlaken graf zijn we verrot

Wat was de zonde of de zoektocht van ons?

Niemand weet het behalve ik

En zo lang geleden ben ik het vergeten

Consepulti ei in baptismo, in que et resurrexistis in Satanam

(Met hem begraven in de doop, waarin u ook met hem bent opgestaan)

Uit het graf van Saklas

In quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae absconditi

(In wie zijn alle schatten van wijsheid en kennis verborgen)

Uit het graf van het zijn

Door het vlees, door deze nachtmerrie

Ik herinner me de wind, ik herinner me de streling

Zelfs verdronken in bloed, zelfs gewurgd door haar

Toen ik met Hem werd begraven in dit kadaverpaleis