Prison of Shattered Glass - Aversio Humanitatis

A deformed identity

Crushed by the passing of time

And the vulgar human suffering

Unable to recognize itself

Among the dead flesh imprisioning it

A blurred reflection

Phantom from an extint reality

That slowly fades away

Leaving behind a hopeless mourning

And a dying sanity

Entering into a sea of defeated egos and hopes

Whose broken countenances have been molded

By the perennial and unavoidable

Discipline of time and pain

And which are moving disoriented

Due to the inertia of mere existence

Een misvormde identiteit

Verpletterd door het verstrijken van de tijd

En het vulgaire menselijk lijden

Kan zichzelf niet herkennen

Tussen het dode vlees dat het gevangen houdt

Een wazige reflectie

Fantoom vanuit een uitgedoofde realiteit

Dat vervaagt langzaam

Een hopeloze rouw achterlatend

En een stervend gezond verstand

Een zee van verslagen ego's en hoop betreden

Wiens gebroken gelaatstrekken zijn gevormd?

Door de eeuwige en onvermijdelijke

Discipline van tijd en pijn

En die gedesoriënteerd bewegen

Vanwege de traagheid van louter bestaan