Trombone Gulch (John Peel Session) - Audience

Needing sleep and hot and dirty on I drove through Alberquerque

I had one eye on the mirror for the law

When I pulled in for some gasoline, six house from El Paso

Seemed New Mexico went on for evermore

I was talkin' to the pump man, and you should have seen him jump, man

When I told him I was heading for the Heights

He said, «Wait on 'til tomorrow 'cos a few miles from Socorro

Is a place you’ll never leave by light of night»

There’s only buzzards and lizards and ornerary critturs

You’ve run out of luck if you get stuck in Trombone Gulch

Well I laughed and left him standing, put a big tip in his hand

And drove on out ignoring all his shouts of thanks

But a few miles from Socorro I discovered to my horror

That his shouts had meant he hadn’t filled the tank

I knew I wasn’t beaten yet, I stumbled from the sedan

Cursing everyone from Satan up to God

And I pushed it to ledge and pushed it out across the edge

And knew the law would never see it from the road

And the dust came like a blizzard, I got bitten by a lizard

And I fell down into canyons all the time

But I kept the road beside me, 'cos I had to have it guide me

All the way to safety and the borderline

When the sun came up from sleepin' and the morning came in creeping

I could see a signpost just on up ahead

It said «Welcome to Socorro!

Did you like to ride our trombone?

It goes right around the valley on a bend!

Slaap nodig en warm en vies op, ik reed door Alberquerque

Ik had één oog op de spiegel voor de wet

Toen ik tankte voor wat benzine, zes huizen uit El Paso

Het leek erop dat New Mexico voor altijd doorging

Ik sprak met de pompman, en je had hem moeten zien springen, man

Toen ik hem vertelde dat ik op weg was naar de Heights

Hij zei: "Wacht maar tot morgen want een paar mijl van Socorro"

Is een plek waar je nooit weggaat bij licht van de nacht»

Er zijn alleen buizerds en hagedissen en gewone beestjes

Je hebt geen geluk meer als je vast komt te zitten in Trombone Gulch

Nou, ik lachte en liet hem staan, legde een grote fooi in zijn hand

En reed door, negeerde al zijn kreten van dank

Maar een paar mijl van Socorro ontdekte ik tot mijn afschuw

Dat zijn geschreeuw betekende dat hij de tank niet had gevuld

Ik wist dat ik nog niet verslagen was, ik strompelde uit de sedan

Iedereen vervloeken, van Satan tot God

En ik duwde het naar de richel en duwde het over de rand naar buiten

En wist dat de wet het nooit vanaf de weg zou zien

En het stof kwam als een sneeuwstorm, ik werd gebeten door een hagedis

En ik viel de hele tijd in canyons

Maar ik hield de weg naast me, want ik moest me erdoor laten leiden

Helemaal naar veiligheid en de grens

Toen de zon opkwam uit de slaap en de ochtend sluipend binnenkwam

Ik zag verderop een wegwijzer

Er stond «Welkom bij Socorro!

Vond je het leuk om op onze trombone te rijden?

Het gaat in een bocht om het dal!