Poet - Audience

The poet wrote a sonnet to the lady in the bonnet

Whom he saw across the river from his spot beneath a tree

He wrote into his ditty that he found the lady pretty

But he really felt too tired to leave his spot beneath the tree

Won’t you cast your eyes toward me

That my own may say I love thee

Oh at last I see a lady I would wed

Pray don’t walk away and leave me

For although t’would surely grieve me

It would hurt me more to have to raise my head

She looked across the river and he felt his body shiver

But she didn’t see and walked on by his spot beneath the tree

The bonnet in a minute disappeared and all within it

And the poet sighed but wouldn’t leave his spot beneath the tree

De dichter schreef een sonnet voor de dame op de motorkap

Die hij vanaf zijn plek onder een boom aan de overkant van de rivier zag?

Hij schreef in zijn deuntje dat hij de dame mooi vond

Maar hij voelde zich echt te moe om zijn plekje onder de boom te verlaten

Wil je je ogen niet op mij richten?

Dat mijn eigen kan zeggen dat ik van je hou

Oh eindelijk zie ik een dame met wie ik zou trouwen

Bid dat je niet wegloopt en me verlaat

Want hoewel het me zeker zou treuren

Het zou me meer pijn doen om mijn hoofd op te heffen

Ze keek over de rivier en hij voelde zijn lichaam rillen

Maar ze zag het niet en liep langs zijn plek onder de boom

De motorkap was in een minuut verdwenen en alles erin

En de dichter zuchtte maar wilde zijn plekje onder de boom niet verlaten