Harlequin - Audience

Through the green May morning came a lonely man

Wearing diamond covered garments and a slapstick in his hand

And the new day dawning brought a wistful smile

To the face of the Harlequin

Was it rain or tears that smudged his painted face

As he wandered where the breezes took him on from place to place

And the strain of years behind his wistful smile

Lined the face of the Harlequin

The laughter of the King and Queen

Of every country he had seen

The laughter ringing in his ears like thunder

The genius of his comic mime

So in demand so long a time

Now suddenly surpassed by those much younger

Door de groene meiochtend kwam een ​​eenzame man

Met met diamanten bedekte kledingstukken en een slapstick in zijn hand

En het aanbreken van de nieuwe dag bracht een weemoedige glimlach

Naar het gezicht van de Harlekijn

Was het regen of tranen die zijn geverfde gezicht besmeurden?

Terwijl hij dwaalde waar de bries hem van plaats naar plaats bracht

En de spanning van jaren achter zijn weemoedige glimlach

Omlijnde het gezicht van de Harlequin

Het gelach van de koning en de koningin

Van elk land dat hij had gezien

Het gelach dat in zijn oren klinkt als de donder

Het genie van zijn komische mime

Zo lang gevraagd

Nu ineens overtroffen door degenen die veel jonger zijn