3 Chords - Assorted Jelly Beans

The only real thing I’ve learned along the way

Is nothing is for sure so I take it day by day

Well its like a fucked up game with a million different teams all competing

against each other with a million different schemes, some people always seem to

win, but others never leave the bench, others want to bend the rules but some

just want to play it safe

But enough about that I don’t even want to play cause once you start all the

rules always seem to change, we’ve all been slapped up in the face,

but still we get back up and play, if this is all the future holds I think I’m

ready to go home

Every single one of us wants to be seen and heard!

But don’t go cramping your

own styles just to satisfy the herd

I know theirs pressure constantly building up inside so much, sometimes its

like I can’t get off this fucked up ride, That’s when I filter out all the shit

that I don’t need like jobs and lack of money, all kinda taken to seriously,

its like a constant battle between logic and emotion that’s when I weigh it

out and figure out just where I’m going

Het enige echte dat ik onderweg heb geleerd

Is niets zeker, dus ik bekijk het van dag tot dag

Nou, het is als een verdomde game met een miljoen verschillende teams die allemaal strijden

tegen elkaar met een miljoen verschillende schema's, sommige mensen lijken altijd

winnen, maar anderen verlaten de bank nooit, anderen willen de regels buigen, maar sommigen

wil gewoon op veilig spelen

Maar genoeg daarover, ik wil niet eens spelen, want als je eenmaal begint,

regels lijken altijd te veranderen, we zijn allemaal in het gezicht geslagen,

maar toch staan ​​we weer op en spelen, als dit alles is wat de toekomst in petto heeft, denk ik dat ik ben

klaar om naar huis te gaan

Ieder van ons wil gezien en gehoord worden!

Maar ga je niet verkrampen

eigen stijlen om de kudde tevreden te stellen

Ik weet dat hun druk zich voortdurend van binnen opstapelt, soms is het...

alsof ik niet uit deze verdomde rit kan komen, dat is wanneer ik alle shit eruit filter

dat ik geen soortgelijke banen en geldgebrek nodig heb, allemaal een beetje serieus genomen,

het is als een constante strijd tussen logica en emotie, dat is wanneer ik het afweeg

uit en uitzoeken waar ik heen ga