The Silence of Abel - Ascension

I shall bring fire

as above, so below

red dust rises from the fields

with the winds comes the storm

shadows of flowers

mark the path

shadows of flowers

in twilight reborn

the crown of life

is stained with blood

gaze falling to the east

crushed by will

shattered to pieces

all that remains

is the silence of abel

where is the sheperd?

weaving the chain

where is the sheep?

wailing in vain

United in absence

united in death

there is a hole in the heart of the world

a heart has been made whole

firstborn-father-king

Abraxas emanates in the red

the silence of abel

echoes through our veins

in the aeons that are forever gone

and in the days that are to come

the silence of abel

echoes in our dreams

in tortuous hallways of black glass

thy will be done

a man to fall

a king to rise

the splendour and the pain of the restless

our hearts shall find no peace in life

eternally dwelling in Nod

is the seed of those

who turned their face from god

at every dusk

with every heartbeat

when sanity fades with those winds

when we dwell in the shadows of those flowers

when love is but a word

when hearts beat lifeless

when silence reigns

we remember thy mark

inside and outside

towards the end

to the sole reign of death

by boundless will, with trident scars

we forge the misfortune of the world

firstborn-father-king

From the inner, to the ending, to the sole reign of death

until we gather under your scarlet banner

from atop the highest dome

we shall call your name

to enter the abyss that is our home

Ik zal vuur brengen

zo boven zo beneden

rood stof stijgt op uit de velden

met de wind komt de storm

schaduwen van bloemen

markeer het pad

schaduwen van bloemen

in de schemering herboren

de kroon van het leven

is bevlekt met bloed

blik die naar het oosten valt

verpletterd door wil

aan stukken verbrijzeld

alles dat overblijft

is de stilte van abel

waar is de herder?

de ketting weven

waar is het schaap?

tevergeefs jammeren

Verenigd bij afwezigheid

verenigd in de dood

er is een gat in het hart van de wereld

een hart is heel gemaakt

eerstgeboren-vader-koning

Abraxas staat in het rood

de stilte van abel

echoot door onze aderen

in de eonen die voor altijd voorbij zijn

en in de komende dagen

de stilte van abel

echo's in onze dromen

in kronkelige gangen van zwart glas

uw wil geschiede

een man om te vallen

een koning om op te staan

de pracht en de pijn van de rustelozen

ons hart zal geen vrede vinden in het leven

eeuwig wonen in Nod

is het zaad daarvan

die hun gezicht van god afwendden

bij elke schemering

met elke hartslag

wanneer gezond verstand vervaagt met die wind

wanneer we in de schaduw van die bloemen wonen

wanneer liefde slechts een woord is

wanneer harten levenloos kloppen

wanneer stilte regeert

we herinneren ons uw merkteken

binnenkant en buitenkant

tegen het einde

tot de enige heerschappij van de dood

door grenzeloze wil, met drietand littekens

we smeden het ongeluk van de wereld

eerstgeboren-vader-koning

Van het innerlijke, tot het einde, tot de enige heerschappij van de dood

totdat we samenkomen onder je scharlaken banier

vanaf de top van de hoogste koepel

we zullen je naam noemen

om de afgrond in te gaan die ons thuis is