Black Ember - Ascension

Deeper and deeper

as the moon rose

as the wind blows

as the blood flows

On fire and abscent

in feverish sleep

inside of you lurks the fire

i long to be burned by

by thy sulphur breath

Embers Aflame

by thy cursed name

in the dead of night

Embers Aflame

The fires

The fires

that drive me insane

from the mountains and valleys

in the sound of the waves

i hear the voices sing

from the blessed earth of a new tomb

from the laughing scaffolds

i hear the song of a king

Darker and darker

as the heart chose

as the wind blows

as the sun froze

Envenomed and longing

in feverish sleep

restless wanderer on the threshold

forever striding towards you

into you into you

And inside of you lurks the water

i long to drown in

the rain may wash away the blood and the stench

but my heart can never be cleansed

there is a splinter in it´s core

deeper and colder than a blade can be

by thy sulphur breath

Embers Aflame

by thy cursed name

in the dead of night

Embers Aflame

The fires

The fires

that drive me insane

It is the pain and the fever and the freedom

Thy sparks blind my eyes

yet i see clearer then ever before

desires run red

In this blessed darkness

Take me to the valley

where life is but a shadow

Unbound from anyone to deceive

My grave is my castle

and i never want to leave

As darkness lays it´s grip

around the heart of the world

and fears enter the dreams of the infants

with dragonfire in my heart

i start my path

into the night

Dieper en dieper

terwijl de maan opkwam

als de wind waait

terwijl het bloed stroomt

In brand en afwezig

in koortsachtige slaap

binnenin je schuilt het vuur

ik verlang ernaar om verbrand te worden

door uw zwavelademhaling

Sintels in vuur en vlam

bij uw vervloekte naam

in de dood van de nacht

Sintels in vuur en vlam

de branden

de branden

die me gek maken

uit de bergen en valleien

in het geluid van de golven

ik hoor de stemmen zingen

van de gezegende aarde van een nieuw graf

van de lachsteigers

ik hoor het lied van een koning

Donkerder en donkerder

zoals het hart koos

als de wind waait

terwijl de zon bevroor

Vergiftigd en verlangend

in koortsachtige slaap

rusteloze zwerver op de drempel

voor altijd naar je toe lopen

in jou in jou

En binnenin jou schuilt het water

ik verlang ernaar om te verdrinken

de regen kan het bloed en de stank wegspoelen

maar mijn hart kan nooit worden gereinigd

er zit een splinter in de kern

dieper en kouder dan een mes kan zijn

door uw zwavelademhaling

Sintels in vuur en vlam

bij uw vervloekte naam

in de dood van de nacht

Sintels in vuur en vlam

de branden

de branden

die me gek maken

Het is de pijn en de koorts en de vrijheid

Uw vonken verblinden mijn ogen

toch zie ik duidelijker dan ooit tevoren

verlangens lopen rood

In deze gezegende duisternis

Breng me naar de vallei

waar het leven slechts een schaduw is

Niet gebonden aan iedereen om te misleiden

Mijn graf is mijn kasteel

en ik wil nooit weggaan

Terwijl de duisternis zijn greep legt

rond het hart van de wereld

en angsten komen de dromen van de baby's binnen

met drakenvuur in mijn hart

ik start mijn pad

in de nacht