Idle Hands - As A Conceit, philip strand

Idle hands can be, the devil’s plaything

You kept yourself busy and you’ve grown

Accustomed to those things, you would be greeting

Sacrifices turned to mean something

And on that bed you laid, I’ll be waiting

Cause memories will soon turn blurred and creased

We will look up

Now and, always

When we’re in need

Now that there’s only peace

We will look up

Now and always

There is more fight

In you than you’ll ever know

Once you said, remember that

The higher you sit, the longer the shadow you cast

And I will not forget, I won’t forget

Even a tree a thousand feet tall

Will sooner or later, have to

Watch its leaves fall

But take a closer look

And you’ll see how those leaves just got back to their roots

We’re afraid to burn too soon, not to live up to the legacy

To the things that you gave up not to give up on your family

Now take your time to rest

For I learned the lesson

It’s spelled humbleness

I’m glad learned it in person

I will carry your last words for anyone to see em

They were «this is it», so let it be it

If you’ll ever need to rest inside a forest

Remember that the boughs that bear the most

Are the one to hang the lowest

Once you said, remember that

The higher you sit, the longer’s the shadow you cast

I will not forget, I won’t forget

And I’ll, recall the pride in your eyes

And just wonder what you’d say when in need of advice

Cause before I go wrong once, I’d rather ask twice

Since in life you get nothing in return when you’re asked to pay the price

Inactieve handen kunnen het speelbal van de duivel zijn

Je hield jezelf bezig en je bent gegroeid

Als je aan die dingen gewend bent, zou je hem begroeten

Opofferingen werden iets betekenends

En op dat bed dat je hebt gelegd, zal ik wachten

Omdat herinneringen snel wazig en gekreukt zullen worden

We zullen opzoeken

Nu en altijd

Wanneer we in nood zijn

Nu er alleen maar vrede is

We zullen opzoeken

Nu en altijd

Er is meer strijd

In jou dan je ooit zult weten

Zodra je zei, onthoud dat

Hoe hoger je zit, hoe langer de schaduw die je werpt

En ik zal het niet vergeten, ik zal het niet vergeten

Zelfs een boom van wel duizend voet lang

Zal vroeg of laat moeten

Kijk hoe de bladeren vallen

Maar kijk eens van dichterbij

En je zult zien hoe die bladeren net weer hun wortels hebben bereikt

We zijn bang om te snel te verbranden, om de erfenis niet waar te maken

Aan de dingen die je hebt opgegeven om je gezin niet op te geven

Neem nu de tijd om te rusten

Want ik heb de les geleerd

Het is nederigheid gespeld

Ik ben blij dat ik het persoonlijk heb geleerd

Ik zal je laatste woorden dragen zodat iedereen ze kan zien

Ze waren "dit is het", dus laat het het zijn

Als je ooit moet uitrusten in een bos

Onthoud dat de takken die het meeste dragen

Zijn degenen die het laagst hangen?

Zodra je zei, onthoud dat

Hoe hoger je zit, hoe langer de schaduw die je werpt

Ik zal het niet vergeten, ik zal het niet vergeten

En ik zal, herinner me de trots in je ogen

En vraag je af wat je zou zeggen als je advies nodig hebt

Want voordat ik één keer fout ga, vraag ik het liever twee keer

Omdat je in het leven niets terugkrijgt als je wordt gevraagd de prijs te betalen