Boneheads - As A Conceit

No, man’s an island

So think for yourself

Let’s see how far you can get

With-out a guidance

Roam blinded instead

And still we act like a threat

Get rid of others and you’ll race alone

Just move away if anything hits close to home

It takes, no effort at all, to cast a stone

Oh, it’s not symbyiosis if one is a louse

We’re throwing stones in a glass house

We strayed from path again

This feeling’s creeping down our necks

A promise that we’re taking back

It’s all our fault we broke the pact

No, man’s an island

So think for yourself

Let’s see how far you can get

With-out a guidance

Roam blinded instead

But still we act like a threat

All of our pride, made us believe

That wether it dies, or wether it lives

All that we see, that we could own

But heavy is the crown, fragile’s the throne

So self-assured that we’re entitled ourselves

To rule on everything without the slightest right

We’re deaf enough not to hear their cry for help

But keep in mind, two wrongs won’t make a right

Too much pride, cause we don’t feel in danger

If we’re that superior, why can’t we seem to change it

But you don’t need kings, to win with a full house

There’s no such thing — like a solution to dowse

We strayed from the path again

This feeling’s creeping down our necks

A promise that we’re taking back

All of our pride, made us believe

That wether we die, or wether we live

All that we see, that we could own

But heavy is the crown, fragile the throne

Nee, de mens is een eiland

Dus denk zelf na

Eens kijken hoe ver je kunt komen

Zonder begeleiding

In plaats daarvan verblind zwerven

En toch gedragen we ons als een bedreiging

Ontdoe je van anderen en je racet alleen

Ga gewoon weg als er iets dichtbij huis komt

Het kost helemaal geen moeite om een ​​steen te werpen

Oh, het is geen symbyiose als een luis is

We gooien stenen in een glazen huis

We zijn weer van het pad afgedwaald

Dit gevoel kruipt door onze nek

Een belofte die we terugnemen

Het is allemaal onze schuld dat we het pact hebben verbroken

Nee, de mens is een eiland

Dus denk zelf na

Eens kijken hoe ver je kunt komen

Zonder begeleiding

In plaats daarvan verblind zwerven

Maar toch gedragen we ons als een bedreiging

Al onze trots, deed ons geloven!

Of het nu sterft of leeft

Alles wat we zien, dat we zouden kunnen bezitten

Maar zwaar is de kroon, breekbaar is de troon

Zo zelfverzekerd dat we zelf het recht hebben

Over alles heersen zonder het minste recht

We zijn doof genoeg om hun hulpgeroep niet te horen

Maar onthoud: twee fouten maken geen goed

Te veel trots, omdat we ons niet in gevaar voelen

Als we zo superieur zijn, waarom kunnen we dat dan niet veranderen?

Maar je hebt geen koningen nodig om te winnen met een full house

Er bestaat niet zoiets als een oplossing om te wichelroeden

We zijn weer van het pad afgedwaald

Dit gevoel kruipt door onze nek

Een belofte die we terugnemen

Al onze trots, deed ons geloven!

Dat of we nu sterven of dat we leven

Alles wat we zien, dat we zouden kunnen bezitten

Maar zwaar is de kroon, breekbaar de troon