За любовь - Артём Кинг

За любовь подниму я свой бокал

Выпью кровь, ты сама мне налила

Свою боль, горечь, злобу и обиду

Не подам я даже вида, что меня ты отравила

Эта улица идет ко мне навстречу

В тот момент, когда я вытираю ноги об ее лицо

Суждено быть подлецом, я присяду на колено

Ведь шнурки уже намокли, ты подумала — кольцо

Ты подумала, я твой, но и это не надолго

Ведь мое плечо натерла с изи-бустами картонка

В голове твоей поломка, ведь ты думала навеки

Я шепчу тебе негромко: «Детка, между нами реки»

За любовь подниму я свой бокал

Выпью кровь, ты сама мне налила

Свою боль, горечь, злобу и обиду

Не подам я даже вида, что меня ты отравила

За любовь подниму я свой бокал

Выпью кровь, ты сама мне налила

Свою боль, горечь, злобу и обиду

Не подам я даже вида, что меня ты отравила

Между нами океаны и воздушное пространство

У меня другие планы, извини за фразы хамства

Ты найдешь себе другого, может даже чем-то лучше

Я был темнотой в …, уничтожил солнце лучик

Я остался в твоей памяти, в темноте сознания

Застыл там словно памятник, храню воспоминания

Жизнь похожа на риф, посредине океана

Слева справа — темнота, соль заживляет мои раны

За любовь подниму я свой бокал

Выпью кровь, ты сама мне налила

Свою боль, горечь, злобу и обиду

Не подам я даже вида, что меня ты отравила

За любовь подниму я свой бокал

Выпью кровь, ты сама мне налила

Свою боль, горечь, злобу и обиду

Не подам я даже вида, что меня ты отравила

Voor de liefde zal ik mijn glas heffen

Ik zal het bloed drinken, je hebt het zelf voor me gegoten

Jouw pijn, bitterheid, woede en wrok

Ik zal niet eens doen alsof je me hebt vergiftigd

Deze straat komt naar mij toe

Op het moment dat ik mijn voeten aan haar gezicht veeg

Voorbestemd om een ​​schurk te zijn, zal ik knielen

De veters zijn immers al nat, dacht je - de ring

Je dacht dat ik van jou was, maar dat is ook niet voor lang

Per slot van rekening wreef een kartonnen doos over mijn schouder met easy-boosts

Er is een inzinking in je hoofd, omdat je voor altijd dacht

Ik fluister zachtjes tegen je: "Baby, er zijn rivieren tussen ons"

Voor de liefde zal ik mijn glas heffen

Ik zal het bloed drinken, je hebt het zelf voor me gegoten

Jouw pijn, bitterheid, woede en wrok

Ik zal niet eens doen alsof je me hebt vergiftigd

Voor de liefde zal ik mijn glas heffen

Ik zal het bloed drinken, je hebt het zelf voor me gegoten

Jouw pijn, bitterheid, woede en wrok

Ik zal niet eens doen alsof je me hebt vergiftigd

Tussen ons oceanen en luchtruim

Ik heb andere plannen, sorry voor de onbeschofte zinnen

Je vindt jezelf een andere, misschien zelfs iets beters

Ik was duisternis in ..., een straal vernietigde de zon

Ik bleef in jouw herinnering, in de duisternis van bewustzijn

Daar bevroren als een monument, bewaar ik herinneringen

Het leven is als een rif, midden in de oceaan

Van links naar rechts - duisternis, zout heelt mijn wonden

Voor de liefde zal ik mijn glas heffen

Ik zal het bloed drinken, je hebt het zelf voor me gegoten

Jouw pijn, bitterheid, woede en wrok

Ik zal niet eens doen alsof je me hebt vergiftigd

Voor de liefde zal ik mijn glas heffen

Ik zal het bloed drinken, je hebt het zelf voor me gegoten

Jouw pijn, bitterheid, woede en wrok

Ik zal niet eens doen alsof je me hebt vergiftigd