Карамель - Артём Кинг

Стиснув зубы, провожу я между нами параллель

Твои губы рано утром для меня как карамель

Прихожу я на рассвете, не услышишь колыбель,

Но мы потеряли все, мы пусты как акварель

Стиснув зубы, провожу я между нами параллель

Твои губы рано утром для меня как карамель

Прихожу я на рассвете, не услышишь колыбель,

Но мы потеряли все, мы пусты как акварель

Смотрю в окно забытого дома

В этом нету смысла, там нет тебя

В нашей конституции потерян закон ома

Мы лишились притяжения

Я реже ставлю запятые, чаще точки

В моей башке давно не слышны звуки прямой бочки

Скорее ночью кривой позвоночник

Наутро понимаю, это все цветочки

Я весь такой крутой

Весь из себя,

Но прихожу домой

И видишь ты меня

Без масок, что надевает общество

Без масок, в которых мы как овощи

Без красок неоновых огней столицы

Без страхов ведь перед тобой нечего стыдится

Каждый мою лирику усвоит для себя

Возможно я про музу, а возможно про тебя

Стиснув зубы, провожу я между нами параллель

Твои губы рано утром для меня как карамель

Прихожу я на рассвете, не услышишь колыбель,

Но мы потеряли все, мы пусты как акварель

Стиснув зубы, провожу я между нами параллель

Твои губы рано утром для меня как карамель

Прихожу я на рассвете, не услышишь колыбель,

Но мы потеряли все, мы пусты как акварель

Лучше убей

Не оставляй гнить

И тату себе набей

Без сердца стука нить

Хватит, сука, ныть

Говорю я сам себе

Продолжаю песни выть

На непонятном языке

Твое имя на песке

Я рисую кровью

Холод на виске

Не справляюсь с болью

Девочка с Анапы, любимая моя

В душе тебя уже простил, прости и ты меня

Ищи меня ночью где-то на луне

Если меня нету там, значит, нет нигде

Плыву по океану, завернутый в мешке,

Но о тебе была последней мысль в голове

Прости меня за все

И перестань злиться

Я хочу отпустить

Я не хочу мириться

Если дашь мне руку

Возьму ее крепче

Последний раз назову сука

И мне станет легче

Стиснув зубы, провожу я между нами параллель

Твои губы рано утром для меня как карамель

Прихожу я на рассвете, не услышишь колыбель,

Но мы потеряли все, мы пусты как акварель

Стиснув зубы, провожу я между нами параллель

Твои губы рано утром для меня как карамель

Прихожу я на рассвете, не услышишь колыбель,

Но мы потеряли все, мы пусты как акварель

Ik knarsetandend trek ik een parallel tussen ons

Je lippen vroeg in de ochtend zijn als karamel voor mij

Ik kom bij het ochtendgloren, je zult de wieg niet horen,

Maar we hebben alles verloren, we zijn leeg als aquarel

Ik knarsetandend trek ik een parallel tussen ons

Je lippen vroeg in de ochtend zijn als karamel voor mij

Ik kom bij het ochtendgloren, je zult de wieg niet horen,

Maar we hebben alles verloren, we zijn leeg als aquarel

Ik kijk uit het raam van een vergeten huis

Het slaat nergens op, je bent er niet

De wet van Ohm is verloren gegaan in onze grondwet

We verloren aantrekkingskracht

Ik zet minder vaak komma's, vaker punten

De geluiden van een rechte loop zijn al lang niet meer in mijn hoofd gehoord

Meer als een scheve ruggengraat 's nachts

In de ochtend begrijp ik het, dit zijn allemaal bloemen

Ik ben allemaal zo cool

Helemaal mezelf

Maar ik kom thuis

En je ziet mij

Zonder de maskers die de samenleving opzet

Zonder maskers waarin we zijn als groenten

Zonder de kleuren van de neonlichten van de hoofdstad

Zonder angst, want voor jou is er niets om je voor te schamen

Iedereen zal mijn teksten voor zichzelf leren

Misschien heb ik het over de muze, en misschien over jou

Ik knarsetandend trek ik een parallel tussen ons

Je lippen vroeg in de ochtend zijn als karamel voor mij

Ik kom bij het ochtendgloren, je zult de wieg niet horen,

Maar we hebben alles verloren, we zijn leeg als aquarel

Ik knarsetandend trek ik een parallel tussen ons

Je lippen vroeg in de ochtend zijn als karamel voor mij

Ik kom bij het ochtendgloren, je zult de wieg niet horen,

Maar we hebben alles verloren, we zijn leeg als aquarel

Beter doden

Laat het niet rotten

En laat je tatoeëren

Zonder hartkloppende draad

Stop met zeuren

ik spreek tegen mezelf

Ik blijf liedjes zingen

In een onbegrijpelijke taal

Je naam staat in het zand

ik teken met bloed

Koud op de tempel

Kan niet omgaan met pijn

Meisje uit Anapa, mijn liefste

In mijn hart heb ik je al vergeven, vergeef mij ook

Zoek me 's nachts ergens op de maan

Als ik er niet ben, dan ben ik nergens

Ik drijf op de oceaan, gewikkeld in een zak,

Maar aan jou was de laatste gedachte in mijn hoofd

Vergeef me voor alles

En stop met boos zijn

ik wil loslaten

Ik wil niet ophangen

Als je me je hand geeft

Ik zal haar strakker nemen

Laatste keer dat ik een teef bel

En ik zal me beter voelen

Ik knarsetandend trek ik een parallel tussen ons

Je lippen vroeg in de ochtend zijn als karamel voor mij

Ik kom bij het ochtendgloren, je zult de wieg niet horen,

Maar we hebben alles verloren, we zijn leeg als aquarel

Ik knarsetandend trek ik een parallel tussen ons

Je lippen vroeg in de ochtend zijn als karamel voor mij

Ik kom bij het ochtendgloren, je zult de wieg niet horen,

Maar we hebben alles verloren, we zijn leeg als aquarel