Крикет - Artem Dogma

Ты снова плачешь, роняешь капли,

Хочешь иначе, но те же грабли.

Давай еще раз без парашютов.

Сколько всего нас спасало чудо.

Это так удивительно,

Ты любила, но сейчас ненавидела.

Мы сгорали без искры и без фитиля.

Как у людей — это так, на любителя,

Так, на любителя.

Мы в бегах по лабиринтам мозговых извилин,

Перестрелка взглядов, слов, но суть не уловили.

Ты меня не слышишь, я тебя в одной квартире,

Между нами связь пропала, дело не в мобиле.

Крики, крики, крики, прям на пике, кто б слова запикл.

Говорит что нет искры, я ей что есть бензин и крики,

Крики, стало только хуже когда стало тихо.

Я пустой внутри, иду к двери, накинув олимпийку.

Попадают в штангу все слова,

Нету смысла спорить кто этот карточный дом сломал.

Несу в ломбард свою душу, на кой мне всё это нужно?

Суши солёные лужи и капли из серебра.

Мы падали, но нам так это нравилось,

Не правда ли, сотни раз расщепляться на атомы.

Сердце покрыли крупные кратеры,

Мы сами их авторы.

Мы в бегах по лабиринтам мозговых извилин,

Перестрелка взглядов, слов, но суть не уловили.

Ты меня не слышишь, я тебя в одной квартире,

Между нами связь пропала, дело не в мобиле.

Крики, крики, крики, прям на пике, кто б слова запикл.

Говорит что нет искры, я ей что есть бензин и крики,

Крики, крики, стало только хуже когда стало тихо.

Я пустой внутри, иду к двери, накинув олимпийку.

Je huilt weer en laat druppels vallen,

Je wilt het anders, maar dezelfde hark.

Laten we weer gaan zonder parachutes.

Hoeveel wonderen hebben ons gered.

Het is zo geweldig,

Je hield van, maar nu haatte je.

We brandden zonder vonk en zonder pit.

Zoals mensen - zo is het, voor een amateur,

Ja, voor een amateur.

We zijn op de vlucht door de labyrinten van de hersenkronkels,

Een schietpartij van blikken, woorden, maar de essentie werd niet vastgelegd.

Je hoort me niet, ik ben in hetzelfde appartement,

De communicatie tussen ons is verbroken, het gaat niet om de mobiel.

Schreeuwt, schreeuwt, schreeuwt, precies op het hoogtepunt, wie zou de woorden horen.

Hij zegt dat er geen vonk is, ik zeg haar dat er benzine is en schreeuwt,

Het geschreeuw werd alleen maar erger toen het stil werd.

Ik ben leeg van binnen, ik ga naar de deur en gooi een Olympiër op me af.

Alle woorden vallen in de balk

Het heeft geen zin om te discussiëren over wie dit kaartenhuis heeft gebroken.

Ik breng mijn ziel naar het pandjeshuis, waarom heb ik dit allemaal nodig?

Sushi zout plassen en zilveren druppels.

We vielen, maar we vonden het zo leuk,

Is het niet waar, honderden keren gesplitst in atomen.

Grote kraters bedekten het hart,

Wij zijn zelf hun auteurs.

We zijn op de vlucht door de labyrinten van de hersenkronkels,

Een schietpartij van blikken, woorden, maar de essentie werd niet vastgelegd.

Je hoort me niet, ik ben in hetzelfde appartement,

De communicatie tussen ons is verbroken, het gaat niet om de mobiel.

Schreeuwt, schreeuwt, schreeuwt, precies op het hoogtepunt, wie zou de woorden horen.

Hij zegt dat er geen vonk is, ik zeg haar dat er benzine is en schreeuwt,

Schreeuwt, gilt, het werd alleen maar erger toen het stil werd.

Ik ben leeg van binnen, ik ga naar de deur en gooi een Olympiër op me af.