Funeral Ikos - Armonico Consort

Which they utter as they go hence?

I am parted from my brethren

All my friends do i abandon and go hence

But whither i go, that understand i not

Neither what shall become of me yonder;

Only God who hath summoned me knoweth

But make commemoration of me with the song:

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

But whither now go the souls?

How dwell they now together there?

This mystery have i desired to learn;

but none can impart aright

Do they call to mind their own people, as we do them?

Or have they forgotten all those who mourn them and make the song:

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

We go forth on the path eternal, and as condemned

With downcast faces, present ourselves before the only God eternal

Where then is comeliness?

Where then is wealth?

Where then is the glory of this world?

There shall none of these things aid us, but only to say oft the psalm:

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

If thou hast shown mercy unto man, o man

That same mercy shall be shown thee there;

And if on an orphan thou hast shown compassion

The same shall there deliver thee from want

If in this life the naked thou hast clothed

The same shall give thee shelter there, and sing the psalm:

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

Youth and the beauty of the body fade at the hour of death

And the tongue then burneth fiercely, and the parched throat is inflamed

The beauty of the eyes is quenched then, the comeliness of the face all altered

The shapeliness of the neck destroyed;

and the other parts have become numb

Nor often say: Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

With ecstasy are we inflamed if we but hear that there is light eternal yonder;

That there is Paradise, wherein every soul of Righteous Ones rejoiceth

Let us all, also, enter into Christ, that we may cry aloud thus unto God:

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

Welke ze uitspreken als ze gaan, vandaar?

Ik ben gescheiden van mijn broeders

Al mijn vrienden laten ik in de steek en gaan vandaar

Maar waar ik ook ga, dat begrijp ik niet

Noch wat er daarginds van mij zal worden;

Alleen God die mij heeft geroepen weet het

Maar herdenk mij met het lied:

Halleluja!

Halleluja!

Halleluja!

Maar waar gaan de zielen nu heen?

Hoe wonen ze daar nu samen?

Dit mysterie heb ik willen leren;

maar niemand kan recht geven

Denken ze aan hun eigen mensen, zoals wij aan hen?

Of zijn ze al degenen vergeten die om hen rouwen en het lied maken:

Halleluja!

Halleluja!

Halleluja!

We gaan voort op het eeuwige pad, en zoals veroordeeld

Presenteer ons met neergeslagen gezichten voor de enige eeuwige God

Waar is dan de bevalligheid?

Waar is dan rijkdom?

Waar is dan de glorie van deze wereld?

Geen van deze dingen zal ons helpen, behalve om vaak de psalm te zeggen:

Halleluja!

Halleluja!

Halleluja!

Als u de mens barmhartigheid hebt betoond, o man

Diezelfde genade zal u daar worden getoond;

En als je met een wees mededogen hebt getoond

Dezelfde zal u daar van gebrek verlossen

Als je in dit leven de naakte hebt gekleed

Die zal u daar beschutting geven en de psalm zingen:

Halleluja!

Halleluja!

Halleluja!

Jeugd en de schoonheid van het lichaam vervagen op het uur van de dood

En de tong brandt dan hevig, en de uitgedroogde keel is ontstoken

De schoonheid van de ogen is dan uitgedoofd, de schoonheid van het gezicht is allemaal veranderd

De vorm van de nek vernietigd;

en de andere delen zijn gevoelloos geworden

Zeg ook niet vaak: Halleluja!

Halleluja!

Halleluja!

Met extase raken we ontstoken als we maar horen dat er ginds eeuwig licht is;

Dat er een paradijs is, waarin elke ziel van de Rechtvaardigen zich verheugt

Laten wij ook allen in Christus binnengaan, opdat wij aldus luid tot God mogen roepen:

Halleluja!

Halleluja!

Halleluja!