Poetry from a Poisoned Mind - Armagedda

The stench from the forest

Of burning skin

Bringing memories back

From ancient Sacrifices

It has been centuries

Since I left my body

But I still live

Through the sound of torture

My sense falls to the depths of

Filth, pain and suffering

Which is feeding my inspiration

To my art of undead human corpse sculpture

I taste the evil

To satisfy my mental hunger

If I wasn’t immortal I would be dead (again)

For the last time

No one will ever know

What it was that swallowed eternity

A shadow will come from the past

And take me

De stank van het bos

Van een brandende huid

Herinneringen ophalen

Van oude offers

Het is eeuwen geleden

Sinds ik mijn lichaam verliet

Maar ik leef nog steeds

Door het geluid van marteling

Mijn gevoel zakt naar de diepten van

Vuil, pijn en lijden

Wat mijn inspiratie voedt

Naar mijn kunst van ondode menselijke lijksculptuur

Ik proef het kwaad

Om mijn mentale honger te stillen

Als ik niet onsterfelijk was, zou ik (weer) dood zijn

Voor de laatste keer

Niemand zal het ooit weten

Wat het was dat de eeuwigheid inslikte

Er komt een schaduw uit het verleden

En neem mij