The People - Apostate

We’ve burnt the brightest of our minds

For the sake of being equal

In a flock of moaning sheep

And now we’re waiting for the leader

When we’ve let the nails of fear

Drive into our heads so deep

That it almost felt like love,

At least we made ourselves believe

But i still can’t get, no i still don’t know

Why after all these years

We still need someone to suffer

For our mistakes, in the name of our future

Like they haven’t paid enough in the past for us in present

And three words of the truth

Still cost us thousands of lives

And if this is your home

These are your people

Is there something but lies

You have left for your children?

Can you take the blame

Can you take the blame for those

Who remain unforgiven?

You were scared that we would remember

All of your crimes proclaimed as the feats

You can bury every bone, scatter words to letters

Burn every broken home, but you can’t steal the promise

Made by the mother in front of metal doors

Her greatest fear after the biggest loss

How can we dare to forget?

History is made by the cries of the lost generation

History is made by the ink that colored the sheets with frustration

History is made by the years of courage and hopes of the children

History is made by the ones who refused to let it be written.

We hebben de slimste van onze geest verbrand

Omwille van gelijk zijn

In een kudde kreunende schapen

En nu wachten we op de leider

Wanneer we de nagels van angst hebben laten vallen

Drijf zo diep in ons hoofd

Dat het bijna als liefde voelde,

We hebben onszelf tenminste laten geloven

Maar ik kan nog steeds niet, nee ik weet het nog steeds niet

Waarom na al die jaren?

We hebben nog steeds iemand nodig om te lijden

Voor onze fouten, in naam van onze toekomst

Alsof ze in het verleden niet genoeg voor ons hebben betaald in het heden

En drie woorden van de waarheid

Heeft ons nog steeds duizenden levens gekost

En als dit jouw huis is?

Dit zijn jouw mensen

Is er iets anders dan leugens?

U bent vertrokken voor uw kinderen?

Kun jij de schuld op je nemen?

Kun jij de schuld op je nemen?

Wie blijven onvergevingsgezind?

Je was bang dat we het ons zouden herinneren

Al je misdaden uitgeroepen tot heldendaden

Je kunt elk bot begraven, woorden naar letters strooien

Verbrand elk kapot huis, maar je kunt de belofte niet stelen

Gemaakt door de moeder voor metalen deuren

Haar grootste angst na het grootste verlies

Hoe durven we te vergeten?

Geschiedenis wordt gemaakt door de kreten van de verloren generatie

Geschiedenis wordt geschreven door de inkt die de bladen van frustratie kleurde

Geschiedenis wordt gemaakt door de jaren van moed en hoop van de kinderen

Geschiedenis wordt gemaakt door degenen die weigerden het te laten schrijven.