Canção - Antonio Variacoes

Silfos ou gnomos tocam…

Roçam nos pinheirais

Sombras e bafos leves

De ritmos musicais

Ondulam como em voltas

De estradas não sei onde

Ou como alguém que entre árvores

Ora se mostra ora se esconde

Forma distante e incerta

Do que eu nunca terei…

Mal oiço, e quase choro

E porque é que choro não sei

Mal oiço, e quase choro

E porque é que choro não sei

Tão suave melodia

Que mal sei se ela existe

Ou se é só o crepúsculo

Os pinhais e eu estar triste

Mas para, como uma brisa

Esquece a forma aos seus ais;

E agora não há mais música

Do que a dos pinheirais

Forma distante e incerta

Do que eu nunca terei…

Mal oiço, e quase choro

E porque é que choro não sei

Mal oiço, e quase choro

E porque é que choro não sei

Sylfen of kabouters spelen...

Ze grazen in de dennenbossen

Schaduwen en lichte ademhalingen

Muzikale ritmes

Ze golven als in bochten

Van wegen waarvan ik niet weet waar

Of zoals iemand die bomen betreedt

Soms laat het zich zien, soms verbergt het zich

Verre en onzekere vorm

dan ik nooit zal hebben...

Ik hoor amper, en ik huil bijna

En waarom ik huil, ik weet het niet

Ik hoor amper, en ik huil bijna

En waarom ik huil, ik weet het niet

zo zachte melodie

Ik weet niet of het bestaat

Of als het gewoon schemering is

De dennenbossen en ik ben verdrietig

Maar stop, als een briesje

Vergeet de vorm tot uw ellende;

En nu is er geen muziek meer

Dan uit de dennenbossen

Verre en onzekere vorm

dan ik nooit zal hebben...

Ik hoor amper, en ik huil bijna

En waarom ik huil, ik weet het niet

Ik hoor amper, en ik huil bijna

En waarom ik huil, ik weet het niet