Wide Awake in the Concrete Asylum - Antimatter

Here in this severance we’re calmly incomplete

We’ve always tried so hard to keep emotion from our sleeves

No small change in a paper cup no hint of deity to promise Eden

Who’ll shout our names in marble halls for everyone to hear?

While hollow masses plot the course of grace so insincere

Seems everyday they print the names of those who tried to make a change

Who’s next in line to try?

The deaf fall back to making claims to immortality

By congregating, playing games designed to drag your days away

Is there anyone real, is there anyone real who feels right to be here?

In this concrete lie

While the sea is so cold

We leave the toys on the shelf

Try to kiss through the snow

And as the callous grow, the mild remain in here alone

If the cuts should fall from the air would the lines still hang somehow?

Could the walls regain in pride after all has dared to transpire?

Here in this severance were calmly incomplete

While the sea is so cold

We leave the toys on the shelf

Try to kiss through the snow

And as the callous grow

They bow down in droves

To the loudest throne

And we hide as the uniformed clone

Hier in deze ontslagvergoeding zijn we rustig incompleet

We hebben altijd zo hard geprobeerd om de emotie uit onze mouwen te houden

Geen kleingeld in een papieren beker, geen hint van godheid om Eden te beloven

Wie roept onze namen in marmeren zalen zodat iedereen het kan horen?

Terwijl holle massa's de koers van genade zo onoprecht uitstippelen

Het lijkt elke dag dat ze de namen afdrukken van degenen die probeerden iets te veranderen

Wie is de volgende in de rij om te proberen?

Doven vallen terug op het claimen van onsterfelijkheid

Door samen te komen en games te spelen die zijn ontworpen om je dagen weg te slepen

Is er iemand echt, is er iemand echt die zich goed voelt om hier te zijn?

In deze concrete leugen

Terwijl de zee zo koud is

We laten het speelgoed op de plank staan

Probeer door de sneeuw te kussen

En terwijl de ongevoelige mensen groeien, blijven de milde hier alleen binnen

Als de sneden uit de lucht zouden vallen, zouden de lijnen dan op de een of andere manier blijven hangen?

Zouden de muren weer trots kunnen worden als ze het toch hebben gedurfd?

Hier in dit ontslag waren kalm onvolledig

Terwijl de zee zo koud is

We laten het speelgoed op de plank staan

Probeer door de sneeuw te kussen

En naarmate de ongevoeligen groeien

Ze buigen zich massaal neer

Naar de luidste troon

En we verbergen ons als de geüniformeerde kloon