L’uomo - Ansiria, Osanna, Lino Vairetti

L’uomo, la terra, il cielo, il mare

creare, creare, ovunque creare

Il sole, la luce, il freddo, il calore

l’amore, l’amore, ovunque l’amore

Dai tempi di un tempo

da poco vissuto

l’inizio di un mondo

non certo voluto

agli oggi in cui i sogni

non sono sinceri

nei giorni più tristi, nei giorni più veri

Nel corso di questi

l’orgoglio vivente

ha spinto le forze

del costo di niente

La gente, le razze, il danaro, la terra

L’odio, l’invidia, la forza, la guerra

Momenti di pace

non sempre sfruttati

han reso nei buoni

dei cuori ghiacciati

Si vive e si muore

nel fango e l’orrore

si cercano invano

momenti d’amore

Ahh… ahhh…

Osanna

Ahh… ahhh…

Osanna

De man, de aarde, de lucht, de zee

creëren, creëren, overal creëren

De zon, het licht, de kou, de hitte

liefde, liefde, liefde overal

Uit de tijd van weleer

onlangs geleefd

het begin van een wereld

zeker niet gewenst

tot vandaag in welke dromen

ze zijn niet oprecht

in de treurigste dagen, in de meest ware dagen

over deze

levende trots

geduwde krachten

de kosten van niets

De mensen, de rassen, het geld, het land

Haat, afgunst, kracht, oorlog

Momenten van vrede

niet altijd uitgebuit

ze hebben het goed gemaakt

van bevroren harten

Je leeft en je sterft

in de modder en horror

ze zoeken elkaar tevergeefs

momenten van liefde

Ahhh... ahh...

Hosanna

Ahhh... ahh...

Hosanna