Oro caldo - Osanna

Gioia di vivere in un mondo vero

Dove c'è l’amore nelle case

La realtà di un attimo vissuto:

C'è una folla che mi grida:

Fuje 'a chistu paese

Fuje 'a chistu paese

Parole, penziere, perzone

Nun vanno ddaccordo nemmanco nu mese

Fuje 'a chistu paese

Fuje 'a chistu paese

L’ammore, 'na casa, nu munno

So 'ccose luntane a 'sta gente ddjuna

E' una folla che mi grida: fame!

La sua giostra è chiusa in una farsa

Gente piena di segreti umani

Vecchie menti stanche di sperare

Profondi solchi di trincee

Come le rughe di chi ha pianto mai

Il mondo è polvere di noi

C'è nebbia nella mente mia

«Organizziamoci fra noi

Casa, lavoro avremo e poi…»

Falso, giusto, falso, giusto…

Oro caldo cola da una tromba ormai;

L’ombra di una nota fredda, muta esce da lei

Fogli di un giornale, che non vive più

Una cicca consumata come il tempo va

Ghiacci volti stanchi vanno senza età;

Come viole che nessuno suonerà;

E una mano graffia il viso tuo!

E' un mercato umano di pietà!

Oh, no!

L’esile figura, espressione pia

È bagnata da una pioggia di fragilità

Apre le sue mani, la sua fede dà

Una luce come argento vecchio brillerà…

Una scia di vento corre verso me

Nei suoi vortici trascina la realtà

Sento freddo nei pensieri miei

Mille voci mi calpestano!

Oh, no!

Oro caldo vola, è una bomba ormai

L’ombra di una vita nuda fredda, esce da lei

Sfoglio il mio giornale ma non vivo più

La mia vita consumate mentre il tempo va…

Falso, giusto, falso, giusto…

Vreugde van het leven in een echte wereld

Waar liefde is in huis

De realiteit van een geleefd moment:

Er is een menigte die naar me roept:

Fuje 'een chistu-land'

Fuje 'een chistu-land'

Woorden, penziere, perzone

Ze zijn het nog geen maand eens

Fuje 'een chistu-land'

Fuje 'een chistu-land'

L'ammore, 'na casa, nu munno

Ik weet wat ver verwijderd is van deze ddjuna-mensen

Het is een menigte die tegen me roept: honger!

Zijn draaimolen zit opgesloten in een farce

Mensen vol menselijke geheimen

Oude geesten moe van het hopen

Diepe groeven van loopgraven

Zoals de rimpels van degenen die nog nooit hebben gehuild

De wereld is stof van ons

Er is mist in mijn gedachten

«Laten we ons organiseren

We hebben thuis, werk en dan... "

Onwaar, juist, onwaar, juist...

Heet goud druipt nu van een trompet;

De schaduw van een koude, stille noot komt uit haar

Vellen van een krant, die niet meer leeft

Een kont die na verloop van tijd versleten raakt

Ijzige vermoeide gezichten worden tijdloos;

Als viooltjes die niemand zal spelen;

En een hand krabt je gezicht!

Het is een mensenmarkt van medelijden!

Oh nee!

De slanke figuur, vrome uitdrukking

Het baadt in een douche van kwetsbaarheid

Hij opent zijn handen, zijn geloof geeft

Een licht als oud zilver zal schijnen...

Een windspoor loopt naar mij toe

In zijn draaikolken sleept het de werkelijkheid mee

Ik voel me koud in mijn gedachten

Duizend stemmen vertrappen mij!

Oh nee!

Heet goud vliegt, het is nu een bom

De schaduw van een koud naakt leven komt uit haar

Ik blader door mijn krant maar ik leef niet meer

Mijn leven dat je consumeert naarmate de tijd verstrijkt ...

Onwaar, juist, onwaar, juist...