VI - Annelise

Vi blev født i en verden hvor, alle vi har

Ansvar for de valg vi ta’r, vi blev

Vi blev født i en verden hvor, vi ik' skal læg' vægt, men klap' på de skuldre

der bær' dem

Og hvis vi virkelig vil det må vi da brug' hinanden

Et hvert hjert' på tværs af blod og land

Op om morgenen handsker på vi bokser

Op i ringen temperamentet vokser

Men der' intet der hedder dem og os for

Når alt kommer til alt er det det samme vi slås for

Yeah (x3)

Gi' os frisindet igen

Yeah (x3)

Der' ildebrand i byen, det brænder i os selv

Yeah (x3)

Gi' os frisindet igen

Yeah (x3)

Med faklerne i hånden der forlænger vores bånd og vores sjæl

FØL

Til hjerterne de banker i takt, tænker vi før, vi taler, lær' vi øjnene at smile

KOM OG MÆRK

Finder vi hænderne, binder vi enderne, fingrene fletter vi letter' når vi tør at

RØR

Sygt at vi selv er blevet for fin til forskellighed, det' kun en kliché når det

ik' er relevant

MENNESKER

La' vores fælles nævner være en fællesnæve når, vi slår et slag for hinanden

Når vi slår et slag for hinanden

Vi blev født i en verden hvor, vi skal forsvar', hva' vi er, ik' hvad vi var

Vi blev

Vi blev født i en verden hvor, en hånd ik' ska' slå, men række ud for at mærke

Og hvis vi virkelig vil det, må vi da gå længer' forbinde de ender,

gør' det til noget bedre, hvis alle nu gir' lidt af sig selv og står frem

Ud i livet grenene de vokser

Op mod himlen håber ik' de stopper

Sjovt hvor lidt lidt kærlighed det koster

Når alt kommer til alt er det det samme vi slås for

Yeah (x3)

Gi' os frisindet igen

Yeah (x3)

Der' ildebrand i byen, det brænder i os selv

Yeah (x3)

Gi' os frisindet igen

Yeah (x3)

Med faklerne i hånden der forlænger vores bånd og vores sjæl

FØL

Til hjerterne de banker i takt, tænker vi før, vi taler, lær' vi øjnene at smile

KOM OG MÆRK

Finder vi hænderne, binder vi enderne, fingrene fletter vi letter' når vi tør at

RØR

Sygt at vi selv er blevet for fin til forskellighed, det' kun en kliché når det

ik' er relevant

MENNESKER

La' vores fælles nævner være en fællesnæve når, vi slår et slag for hinanden

We zijn geboren in een wereld waar we allemaal zijn

Verantwoordelijkheid voor de keuzes die we maken, werden we

We zijn geboren in een wereld waarin we niet moeten belasten, maar op de schouders moeten kloppen

daar draag ze

En als we het echt willen, moeten we elkaar gebruiken

Een elk hart' over bloed en land

In de ochtend handschoenen op we box

Boven in de ring groeien de gemoederen

Maar er is niets dat zij en wij heet

Dit is tenslotte waar we voor vechten

Ja (x3)

Geef ons weer de vrijheid

Ja (x3)

Er is een vuur in de stad, het brandt in onszelf

Ja (x3)

Geef ons weer de vrijheid

Ja (x3)

Met de fakkels in de hand die onze banden en onze ziel verlengen

VEULEN

Aan de harten die ze in ritme slaan, denken we na voordat we spreken, we leren de ogen glimlachen

KOM EN VOEL

We vinden de handen, we knopen de uiteinden vast, we verstrengelen de vingers als we durven

BUIS

Het is jammer dat we zelf te fijn zijn geworden met diversiteit, het is maar een cliché

ik' is relevant

MENSEN

Laat onze gemeenschappelijke noemer een gemeenschappelijke vuist zijn als we elkaar een klap toebrengen

Als we een klap voor elkaar uitdelen

We zijn geboren in een wereld waarin we moeten verdedigen wat we zijn, niet wat we waren

We werden

We zijn geboren in een wereld waar een hand niet mag slaan, maar moet reiken om te voelen

En als we het echt willen, moeten we verder gaan en de uiteinden verbinden,

maak er iets beters van als iedereen nu een beetje van zichzelf geeft en opstaat

Uit in het leven de takken die ze groeien

Tot aan de hemel hoop ik dat ze stoppen

Grappig hoe weinig liefde kost

Dit is tenslotte waar we voor vechten

Ja (x3)

Geef ons weer de vrijheid

Ja (x3)

Er is een vuur in de stad, het brandt in onszelf

Ja (x3)

Geef ons weer de vrijheid

Ja (x3)

Met de fakkels in de hand die onze banden en onze ziel verlengen

VEULEN

Aan de harten die ze in ritme slaan, denken we na voordat we spreken, we leren de ogen glimlachen

KOM EN VOEL

We vinden de handen, we knopen de uiteinden vast, we verstrengelen de vingers als we durven

BUIS

Het is jammer dat we zelf te fijn zijn geworden met diversiteit, het is maar een cliché

ik' is relevant

MENSEN

Laat onze gemeenschappelijke noemer een gemeenschappelijke vuist zijn als we elkaar een klap toebrengen