Je Suis L'enfant Soleil - Anne-Marie David

Il est arriv du nord, et moi j’tais une enfant-soleil

Il a dit des mots plus forts et plus doux que le coton du ciel

Il a partag le pain et mon pre lui a donn un lit

«Tu commenceras demain, prs du chne gris»

Je n’ai pas rv de lui, je ne dormais pas

Etendue au pied du chne gris, je guettais son pas

Et tout un hiver brlant, notre amour a fait chanter la terre

Comme un recommencement, comme une prire

Il tait un homme-neige et moi j’tais une enfant-soleil

Le printemps sur son mange droulait pour nous ses arcs-en-ciel

S’il avait voulu partir, je n’aurais mme pas su pleurer

J’aurais gard le sourire qu’il m’avait donn

Quand des hommes sont venus, je n’ai pas compris

Au-devant de moi il a couru, vers le chne gris

Mais sans qu’il ait rien pu faire, le pige s’tait ferm sur lui

Ils ont remerci mon pre, puis ils sont partis

Il est retourn au nord, et moi j’tais une enfant-soleil

Il avait ses mains dehors et sur son dos le coton du ciel

Il a partag le pain et mon pre lui a donn un lit

Ce jour-l me parat loin, prs du chne gris

Hij kwam uit het noorden en ik was een kind-zon

Hij sprak woorden luider en zachter dan het katoen van de lucht

Hij deelde het brood en mijn vader gaf hem een ​​bed

"Je begint morgen, bij de grijze eik"

Ik droomde niet van hem, ik sliep niet

Liggend aan de voet van de grijze eik keek ik naar haar stap

En al een verzengende winter, onze liefde deed de aarde zingen

Als een nieuwe start, als een gebed

Hij was een sneeuwpop en ik was een zonnekind

De lente op haar schurft ontrolde haar regenbogen voor ons

Als hij weg had willen gaan, had ik niet eens geweten hoe ik moest huilen

Ik zou de glimlach hebben gehouden die hij me gaf

Toen er mannen kwamen, begreep ik het niet

Hij rende voor me uit, richting de grijze eik

Maar zonder dat hij iets kon doen, had de val zich voor hem gesloten

Ze bedankten mijn vader en vertrokken

Hij keerde terug naar het noorden, en ik was een kind-zon

Hij had zijn handen uitgestrekt en op zijn rug het katoen van de lucht

Hij deelde het brood en mijn vader gaf hem een ​​bed

Die dag lijkt ver weg, bij de grijze eik