Erinnerung - Angelika Milster, Andrew Lloyd Webber

Mondlicht, schau hinauf in das Mondlicht,

geh ins Land der Erinnrung, auf der mondhellen Bahn.

Und wenn Du dort erfahren hast was Glück wirklich ist,

fängt ein neues Leben an.

Träume, die Erinnrung im Mondlicht.

Lächelnd denk ich an damals, als ich jung war und schön.

Ich glaub damals hab ich gewußt was Glück wirklich ist.

Warum mußte es vergehn?

Ausgebrannte Wirklichkeit,

von kaltem Rauch umgeben.

Doch schon ist wieder eine Nacht vorüber,

der Schleier wird sich heben.

Hoffnung, in mir lebt noch die Hoffnung,

dass ich nicht einfach sterbe, wie die Kerze im Wind.

Wenn es hell wird, wird diese Nacht Erinnerung sein,

und ein neuer Tag beginnt.

Sonne, die durch grünes Laub fällt,

Gleichnis für die Wahrheit.

Die Erinnrung, der die Nacht gehörte,

verblaßt im Licht der Klarheit.

Spür mich, komm zu mir und berühr mich,

nimm von mir die Erinnrung, lös mich aus ihrem Bann.

Komm, berühr mich, und du verstehst, was Glück wirklich ist.

Schau, ein neuer Tag fängt an.

Maanlicht, kijk omhoog naar het maanlicht

ga naar het land van herinnering, op de maanverlichte baan.

En als je daar hebt ervaren wat geluk werkelijk is,

begint een nieuw leven.

Dromen, de herinnering in het maanlicht.

Ik glimlach en denk terug aan toen ik jong en mooi was.

Ik denk dat ik toen wist wat geluk werkelijk is.

Waarom moest het weg?

uitgebrande realiteit,

omgeven door koude rook.

Maar er is weer een nacht voorbij

de sluier zal oplichten.

Hoop, hoop leeft nog steeds in mij,

dat ik niet zomaar sterf als een kaars in de wind.

Als het licht wordt, zal deze nacht een herinnering zijn

en een nieuwe dag begint.

zon die door groen gebladerte valt,

gelijkenis voor de waarheid.

De herinnering die de nacht bezat

vervaagt in het licht van helderheid.

Voel me, kom naar me toe en raak me aan,

verwijder de herinnering van mij, bevrijd mij van zijn betovering.

Kom me aanraken en je zult begrijpen wat geluk werkelijk is.

Kijk, een nieuwe dag begint.