Caricias - Angel D'Agostino, Angel Vargas

La soledad

que me envuelve el corazón,

va encendiendo en mi alma

el fuego de tu amor lejano.

En las brumas de tu olvido

viaja mi ilusión,

gritando tu nombre en vano.

Pero no estás

y en mi cruel desolación

es un fantasma el recuerdo

de lo que se fue…

percibo tu sombra

y mi amor te nombra

pidiéndote aquellas caricias de ayer.

No vendrás…

y sin embargo te espera, mi amor.

Quiero olvidarte y no puedo olvidar

porque sos toda mi ilusión.

No vendrás

y yo esperándote estoy, mi bien,

con la fe del que ama como yo.

Y añora de ti caricias de ayer

anhelante mi buen corazón.

En la ansiedad

de tenerte junto a mí

mis manos en el vacío

te andan buscando,

y en medio de este silencio

atroz mi alma febril,

para sí, te está llamando.

(Merci à François pour cettes paroles)

Eenzaamheid

die mijn hart omringt,

het licht op in mijn ziel

het vuur van je verre liefde.

In de nevelen van je vergetelheid

mijn illusie reist,

tevergeefs je naam schreeuwen.

Maar je blijft niet

en in mijn wrede verlatenheid

de herinnering is een geest

van wat is verdwenen...

Ik neem je schaduw waar

en mijn liefde noemt jou

om die liefkozingen van gisteren te vragen.

Je zult niet komen…

en toch wacht het op jou, mijn liefste.

Ik wil je vergeten en ik kan het niet vergeten

omdat jullie allemaal mijn illusie zijn.

Je zult niet komen

en ik wacht op jou, mijn liefste,

met het geloof van iemand die liefheeft zoals ik.

En verlangt naar jou liefkozingen van gisteren

verlangend naar mijn goede hart.

in angst

om je naast me te hebben

mijn handen in de leegte

ze zijn op zoek naar jou,

en midden in deze stilte

afschuwelijk mijn koortsige ziel,

voor zichzelf roept hij jou.

(Merci à François pour cettes paroles)