Why Does She Love Me? - Andrew Lloyd Webber

Raoul: One more.

Bartender: Oh, buddy, don’t you think you’ve had enough?

It’s practically

morning already.

Raoul: One more, I said!

Bartender: All, right, all right.

My shift is over anyway, so let’s settle the

bill, ok?

Jeez, you’re in a bad way aren’t you?

Worse than

most that end up here.

Here’s the morning shift — maybe he’ll know what to do with you.

Raoul: Yes, what to do with me.

That’s the question, isn’t it?

That’s always

been the question.

Ever since the beginning.

She looks for sympathy

I give her sorrow

She asks for honesty

I’ve none to borrow

She needs my tender kiss

She begs it of me

I give her ugliness

Why does she love me?

She yearns for higher things

Things I can’t give her

The rush that music brings

I can’t deliver

And even when she sings

And soars above me I try to clip her wings

Why does she love me?

One more drink, sir.

That’s what I need don’t you think, sir?

Leave the hurt

behind.

Do you hear me?

Another drink!

She wants the man I was

Husband and father

At least she thinks she does

She needn’t bother

Beneath this mask I wear

There’s nothing of me Just horror, shame, despair

Why does she love me?

How 'bout you, sir?

Tell me what am I to do, sir?

Leave the hurt behind.

Meg: Morning, Bernie, coffee please!

Hurry up before I freeze.

I’ll just take

it black.

Mother said I’d find you here.

Raoul: Miss Giry…

Meg: Do you know where you are?

R: Hell, I imagine

M: Around here they call it suicide hall.

It’s where people end up when they

don’t know where else to go.

The hopeless, the

desperate.

Good place to step off the side of the pier and quietly vanish.

R: You seem to be a regular.

M: Me?

I come here to swim

This town is coarse and cold and mean

It’s hard to keep your conscience clean

Faceless in the crowd

Anything’s allowed

And so I come at dawn each day

Come to wash it all away

Sink into the sea

Blue and cool and kind

Let it set me free

Let the past unwind

Leave the hurt behind

You should never have come to America.

It’s not a place for people like you and

Christine.

It’s too easy to forget who you are and

where you belong.

That’s why Mother says you must leave here.

Now.

Take your wife and the boy and go.

R: Leave?

What about tonight?

The concert, the money?

Am I to just run away

from him?

M: When the sun rises tomorrow we can all start again.

Clean.

Sail across the sea

Put us out of mind

Close your eyes and flee

Let yourself stay blind

Leave this place behind

Raoul: Nog een.

Barman: Oh, vriend, denk je niet dat je genoeg hebt gehad?

Het is praktisch

al ochtend.

Raoul: Nog één, zei ik!

Barman: Oké, oké, oké.

Mijn dienst zit er toch op, dus laten we afspreken

rekening, oké?

Jeetje, je bent in een slechte manier, nietwaar?

Slechter dan

de meeste komen hier terecht.

Dit is de ochtendploeg - misschien weet hij wat hij met je moet doen.

Raoul: Ja, wat te doen met mij.

Dat is de vraag, niet?

Dat is altijd

de vraag geweest.

Al vanaf het begin.

Ze zoekt sympathie

Ik geef haar verdriet

Ze vraagt ​​om eerlijkheid

Ik heb er geen om te lenen

Ze heeft mijn tedere kus nodig

Ze smeekt het van mij

Ik geef haar lelijkheid

Waarom houdt ze van mij?

Ze verlangt naar hogere dingen

Dingen die ik haar niet kan geven

De rush die muziek met zich meebrengt

Ik kan niet leveren

En zelfs als ze zingt

En zweeft boven me Ik probeer haar vleugels te knippen

Waarom houdt ze van mij?

Nog een drankje, meneer.

Dat is wat ik nodig heb, vindt u niet, meneer?

Laat de pijn

achter.

Hoor je me?

Nog een drankje!

Ze wil de man die ik was

Echtgenoot en vader

Ze denkt tenminste dat ze dat doet

Ze hoeft zich geen zorgen te maken

Onder dit masker draag ik

Er is niets van mij. Alleen afschuw, schaamte, wanhoop

Waarom houdt ze van mij?

Hoe gaat het met u, meneer?

Vertel me wat ik moet doen, meneer?

Laat de pijn achter.

Meg: Morgen, Bernie, koffie alsjeblieft!

Schiet op voordat ik bevries.

ik neem gewoon

het zwart.

Moeder zei dat ik je hier zou vinden.

Raoul: Juffrouw Giry...

Meg: Weet je waar je bent?

R: Verdorie, ik stel me voor

M: Hier in de buurt noemen ze het zelfmoordzaal.

Het is waar mensen terechtkomen als ze

weet niet waar ik anders heen moet.

De hopelozen, de

wanhopig.

Goede plek om van de zijkant van de pier te stappen en stilletjes te verdwijnen.

R: Je lijkt een vaste klant te zijn.

M: Ik?

Ik kom hier om te zwemmen

Deze stad is grof en koud en gemeen

Het is moeilijk om je geweten schoon te houden

Gezichtsloos in de menigte

Alles is toegestaan

En dus kom ik elke dag bij het ochtendgloren

Kom om alles weg te wassen

Zinken in de zee

Blauw en cool en vriendelijk

Laat het me vrij maken

Laat het verleden tot rust komen

Laat de pijn achter

Je had nooit naar Amerika moeten komen.

Het is geen plek voor mensen zoals jij en

Christine.

Het is te gemakkelijk om te vergeten wie je bent en

waar je hoort.

Daarom zegt moeder dat je hier weg moet.

Nutsvoorzieningen.

Neem je vrouw en de jongen mee en ga.

R: Weggaan?

Wat over vanavond?

Het concert, het geld?

Moet ik gewoon wegrennen?

van hem?

M: Als de zon morgen opkomt, kunnen we allemaal opnieuw beginnen.

Schoon.

Zeil over de zee

Zet ons uit je hoofd

Sluit je ogen en vlucht

Laat je blind blijven

Laat deze plek achter