Lloyd Webber: Let Me Finish - Andrew Lloyd Webber, Sarah Brightman

Just what time of night do you call this?

No, I’m not all right.

I’ve said this before but you haven’t heard.

Let me finish, I said let me finish.

(How long did it take before you rung the doorbell?)

Hair’s combed, and your tie’s a little too perfect.

No more alibis, no more stupid lies, what a fool I’ve been!

Let me finish, I said let me finish.

Wait a minute you’ll get your turn, it’s not often I get the chance to talk.

It’s getting harder to hide that I’m no spring chicken.

Forever’s not as long as it used to be.

Never thought I would ever say, keep Manhattan, give me Muswell Hill.

Sick of looking at your fair-off sweaters and your constant sneezing when the

pollens high.

(No I don’t want a drink.) Not yet.

I’ve rehearsed these next lines for ages.

Why do I feel cold?

I suppose it’s nerves.

I don’t need a drink.

It’s not the end of the world if you lose me!

I’ve made up my mind, I think that I have.

I don’t care if the neighbors hear!

You always say us British are too reserved.

I somehow hope that you would tell me You’ve found somebody else, not now.

Let me finish.

You’ll get your chance to call me a child.

I don’t want to hurt you.

Stop screaming.

It hurts when I hurt you.

Face facts, you and I are simply not suited.

I want kids.

You won’t even talk about them.

Please don’t.

I must not be talked into staying.

Hoe laat noem je dit precies?

Nee, ik ben niet in orde.

Ik heb dit al eerder gezegd, maar je hebt het nog niet gehoord.

Laat me eindigen, zei ik, laat me eindigen.

(Hoe lang duurde het voordat je aanbelde?)

Haar is gekamd en je stropdas is een beetje te perfect.

Geen alibi's meer, geen domme leugens meer, wat een dwaas ben ik geweest!

Laat me eindigen, zei ik, laat me eindigen.

Wacht even, je bent aan de beurt, ik krijg niet vaak de kans om te praten.

Het wordt steeds moeilijker om te verbergen dat ik geen lentekip ben.

Voor altijd is niet meer zo lang als vroeger.

Nooit gedacht dat ik ooit zou zeggen, hou Manhattan, geef me Muswell Hill.

Ben het zat om naar je mooie truien te kijken en je constante niezen als de

pollen hoog.

(Nee, ik wil geen drankje.) Nog niet.

Ik heb deze volgende regels eeuwenlang gerepeteerd.

Waarom heb ik het koud?

Ik denk dat het zenuwen zijn.

Ik heb geen drankje nodig.

Het is niet het einde van de wereld als je me verliest!

Ik heb een besluit genomen, ik denk van wel.

Het kan me niet schelen of de buren het horen!

Je zegt altijd dat wij Britten te gereserveerd zijn.

Ik hoop op de een of andere manier dat je me zou vertellen dat je iemand anders hebt gevonden, niet nu.

Laat me uitpraten.

Je krijgt de kans om me een kind te noemen.

Ik wil je geen pijn doen.

Stop met schreeuwen.

Het doet pijn als ik jou pijn doe.

Gezichtsfeiten, jij en ik passen gewoon niet bij elkaar.

Ik wil kinderen.

Je praat er niet eens over.

Alsjeblieft niet.

Ik mag niet worden overgehaald om te blijven.