I Know You - Andrew Lloyd Webber

I recognize your majesty

Of course you do

You silly goose

I am the queen, of course you knew

My profile is on every Franc and every sou

I know who you are

I recognize your majesty from days gone by

The small chateau where I grew up?

Perhaps Versailles?

That tawdry inn, in the Pigale, I cannot lie

I know who you are

But why dredge up old memories?

Times you got swimmingly through

You’d have preferred that I had never breathd a word

I know you

I know you

Come closer, dear, it’s coming back a tiny trac

I must admit, I never quite forget a face

Though every feature’s in a slightly different place

I know who you are

I vaguely see you dancing with a beefy man

You’re thinking of the Ballets Russes, where I began

A pas de deux

But with a rose, and with a fan

I know who you are

But why poke through your chifforobe?

One never knows what one finds

Though in the end you may dig up a useful friend

Two like minds

I know you

You’ve quite a knack for bringing back old memories

To help you, dear, to see the forest for the trees

Now I recall you dressed in tights, on a trapeze?

I know who you are

Another time, another place and way back when

So many years, so many nights

So many men

Remind me, dear one, did I ever like you then?

I know who you are

What a joy to see you again

Straight from the «how do you do»

To in the end discovering a long-lost friend

I know you

I know you

Ik erken uwe majesteit

Natuurlijk doe je dat

Jij domme gans

Ik ben de koningin, natuurlijk wist je dat

Mijn profiel staat op elke frank en elke sou

Ik weet wie je bent

Ik herken uw majesteit uit vervlogen tijden

Het kleine kasteel waar ik ben opgegroeid?

Versailles misschien?

Die smakeloze herberg, in de Pigale, ik kan niet liegen

Ik weet wie je bent

Maar waarom oude herinneringen ophalen?

Tijden waar je vlot doorheen bent gekomen

Je had liever gehad dat ik nog nooit een woord had geademd

Ik ken jou

Ik ken jou

Kom dichterbij, lieverd, het komt terug een klein spoortje

Ik moet toegeven dat ik nooit een gezicht vergeet

Hoewel elke functie zich op een iets andere plaats bevindt

Ik weet wie je bent

Ik zie je vaag dansen met een vlezige man

Je denkt aan de Ballets Russes, waar ik begon

Een pas de deux

Maar met een roos, en met een waaier

Ik weet wie je bent

Maar waarom door je chifforob prikken?

Men weet nooit wat men vindt

Hoewel je uiteindelijk een nuttige vriend kunt opgraven

Twee gelijkgestemden

Ik ken jou

Je hebt nogal een talent om oude herinneringen op te halen

Om jou te helpen, lieverd, om door de bomen het bos te zien

Nu herinner ik me dat je gekleed was in een panty, op een trapeze?

Ik weet wie je bent

Een andere tijd, een andere plaats en ver terug wanneer

Zoveel jaren, zoveel nachten

Zoveel mannen

Herinner me, lieverd, heb ik je toen ooit leuk gevonden?

Ik weet wie je bent

Wat fijn om je weer te zien

Rechtstreeks uit de "hoe gaat het met je"

Om uiteindelijk een lang verloren gewaande vriend te ontdekken

Ik ken jou

Ik ken jou