Gus: The Theatre Cat - Andrew Lloyd Webber, New Musical West End Orchestra

Sarah

Gus is the cat at the theatre door

His name, as I ought to have told you before

Is really Asparagus, but that’s a fuss to pronounce

That we usually call him just Gus

His coat’s very shabby, he’s thin as a rake

And he suffers from palsy that makes his paw shake

For he was in his youth quite the smartest of cats

But no longer a terror to mice or to rats

For he isn’t the cat that he was in his prime

Though his name was quite famous, he says, in his time

And whenever he joins his friends at their club

(Which takes place at the back of the neighbouring pub)

He loves to regale them, if someone else pays

With anecdotes drawn from his palmiest days

For he once was a star of the highest degree

He has acted with Irving, he’s acted with Tree

And he likes to relate his success on the halls

Where the gallery once gave him seven cat calls

But his grandest creation as he loves to tell

Was Firefrorefiddle, the fiend of the fell

Sir John

I have played in my time every possible part

And I used to know seventy speeches by heart

I’d extemporize backchat, I knew how to gag

And I knew how to let the cat out of the bag

I knew how to act with my back and my tail

With an hour of rehearsal, I never could fail

I’d a voice that would soften the hardest of hearts

Whether I took the lead, or in character parts

I have sat by the bedside of poor little Nell

When the curfew was rung then I swung on the bell

In the pantomime season, I never fell flat

And I once understudied Dick Whittington’s cat

But my grandest creation, as history will tell

Was Firefrorefiddle, the fiend of the fell

Sarah

Then, if someone will give him a toothful of gin

He will tell how he once played a part in East Lynne

At a Shakespeare performance he once walked on pat

When some actor suggested the need for a cat

Sir John

And I say now these kittens, they do not get trained

As we did in the days when Victoria reigned

They never get drilled in a regular troupe

And they think they are smart just to jump through a hoop

Sarah

And he says as he scratches himself with his claws

Sir John

Well the theatre is certainly not what is was

These modern productions are all very well

But there’s nothing to equal from what I hear tell

That moment of mystery when I made history

As Firefrorefiddle, the fiend of the fell

Sarah

Gus is de kat bij de theaterdeur

Zijn naam, zoals ik je eerder had moeten vertellen

Is echt Asperge, maar dat is een gedoe om uit te spreken

Dat we hem gewoonlijk gewoon Gus . noemen

Zijn jas is erg sjofel, hij is zo dun als een hark

En hij lijdt aan een verlamming die zijn poot doet trillen

Want hij was in zijn jeugd best wel de slimste van alle katten

Maar niet langer een schrik voor muizen of ratten

Want hij is niet de kat die hij op zijn best was

Hoewel zijn naam behoorlijk beroemd was, zegt hij, in zijn tijd

En wanneer hij lid wordt van zijn vrienden in hun club

(Dat vindt plaats aan de achterkant van de naburige pub)

Hij houdt ervan om ze te trakteren, als iemand anders betaalt

Met anekdotes ontleend aan zijn mooiste dagen

Want hij was ooit een ster van de hoogste graad

Hij speelde met Irving, hij speelde met Tree

En hij vertelt zijn succes graag in de gangen

Waar de galerij hem ooit zeven kattenoproepen gaf

Maar zijn grootste creatie zoals hij graag vertelt

Was Firefrorefiddle, de duivel van de fell

Sir John

Ik heb in mijn tijd elke mogelijke rol gespeeld

En ik kende zeventig toespraken uit mijn hoofd

Ik zou backchat extemporiseren, ik wist hoe ik moest kokhalzen

En ik wist hoe ik de kat uit de zak moest laten

Ik wist hoe ik moest handelen met mijn rug en mijn staart

Met een uur oefenen kon ik nooit falen

Ik zou een stem hebben die de hardste harten zou verzachten

Of ik nu de leiding nam, of in karakterdelen

Ik heb naast het bed van de arme kleine Nell gezeten

Toen de avondklok werd gebeld, deed ik de bel aan

In het pantomime-seizoen viel ik nooit plat

En ik heb ooit de kat van Dick Whittington te weinig bestudeerd

Maar mijn grootste creatie, zoals de geschiedenis zal leren

Was Firefrorefiddle, de duivel van de fell

Sarah

Als iemand hem dan een tandje gin geeft

Hij zal vertellen hoe hij ooit een rol speelde in East Lynne

Bij een optreden van Shakespeare liep hij ooit op pat

Toen een acteur suggereerde dat er een kat nodig was

Sir John

En ik zeg nu deze kittens, ze worden niet getraind

Zoals we deden in de tijd dat Victoria regeerde

Ze worden nooit gedrild in een gewoon gezelschap

En ze denken dat ze slim zijn om gewoon door een hoepel te springen

Sarah

En hij zegt terwijl hij zichzelf krabt met zijn klauwen

Sir John

Nou, het theater is zeker niet wat het was

Deze moderne producties zijn allemaal erg goed

Maar er is niets vergelijkbaars van wat ik hoor vertellen

Dat moment van mysterie toen ik geschiedenis schreef

Als Firefrorefiddle, de duivel van de felle