Finale - New Musical West End Orchestra, Andrew Lloyd Webber

Hallo!

You there!

Signal Man!

Where in hell is the damn London train?

I’ve heard reports there is trouble on the line!

But is it expected?

My business here is over.

I must make my connection!

(The Signal Man looks at him strangely)

Man, why

Do you

Look at me

In that way?

I’ve done nothing wrong!

(The wires begin to sound)

What is this infernal noise?

The wires singing in the wind

(Glyde reacts strangely. The noise jangles his nerves)

They’re calling me with news, sir

There’s danger on the line!

This terrible noise in my head!

(The Signal Man runs off to his signal box)

Scene: «Laura Makes Glyde Confess»

(The noise of the wires reaches a terrible pitch.)

(Laura, dressed as «The Woman in White», appears. She reaches her hand out to

Glyde.

He swings round in surprise)

Oh, God… Anne Catherick!

(He tries to regain his composure)

This isn’t real!

This cannot be!

You do not exist!

Get away from me!

You know why I’m here

And what you must say

Sir, you must confess

Woman, stay away!

Tell the truth

Percival Glyde!

You’ll hear my voice

Inside your head

For all your life

And when you’re dead

You won’t be free

Till you express

What you have done

Till you confess

(He backs away from her; she persists)

You cannot hide

You can’t go far

Everywhere you go

I’ll be where you are

I know what you’ve done

We both know what’s true

Secrets must be told

I’m not afraid of you!

Everything you did

Everyone will know

That’s all in the past

Buried long ago!

Tell the truth

Percival Glyde

Didn’t you use me and hurt me?

You were a beautiful girl

Like none I’d ever seen

You were just fifteen

You and I both know the secret

Something that no one could prove

And who’d believe it’s true

From the likes of you?

You told me you were pregnant!

You told me it was mine!

It could have been a lie

It deserved to die

I had to drown your bastard!

I had no other choice

Before the child was due

I’d had enough of you

All that remains of your secret

Is buried in Blackwater Lake!

I watched while your disgrace

Sank without a trace

You beat me and you raped me!

And then you drowned my child!

When I was mad from grief

You imprisoned me

My precious little baby

The heart within my heart

The child I never knew

All because of you

And then you threw away

My life!

Your precious secret’s meaningless

No one alive remembers you

And you could save your prayers

For no one truly cares

It’s just like you were never born!

And no one ever mourned for you!

(Laura reveals herself)

You’re wrong

I mourn for Anne

Anne Catherick!

And the child of yours

That you destroyed!

Laura!

Her secret seals your fate forever

And the judgement that you can’t avoid

You have kept us both a prisoner

But the truth has set us free

It will lock you up

And damn your soul

For all of eternity!

You little witch!

You think you can trick me!

Come here!

I killed her

And I can kill you, too!

And the beauty of it is

No one will ever know

Because you’re dead!

You’re already dead!

(He lunges at Laura, grabs her by the throat. She falls to the tracks)

No!

(Hartright appears on the top of the cutting. He races down to help Laura)

Let go of her!

(He gets Laura free of Glyde. Glyde attacks Hartright. Marian enters)

The drawing master, I might have known!

Just give yourself up!

(The men fight. Hartright is gaining the upper hand but then he is knocked to

the ground.)

(The villagers are assembling. Their voices overlap)

He’s over there!

Don’t let him get away!

We know the truth!

We know exactly what you’ve done!

You see, Glyde?!

We all know what you’ve done!

You’ve signed your own

confession!

The game is over!

The game is never over!

(Glyde runs towards the tunnel)

Don’t go in there!

He said there’s danger on the line!

(Glyde runs into the tunnel. Hartright runs after Glyde. A huge vibration on

the tracks.

The sound of a train approaching.

Marian and Laura scream.

Steam everywhere.

Wires sounding, the train’s horn blowing.

A crash.)

(The Signal Man comes forward with his lantern. Other men run into the tunnel.

Marian is holding Laura back.

They are both crying.

There is a pause.

Then slowly Hartright appears from the tunnel, followed by men carrying the

lifeless form of Sir Percival Glyde)

And a year to the day…

The dead lie on the tracks…

The dead lie on the tracks…

(Police come forward. The crowd starts to dissipate)

Scene: «The Sisters Are Free»

(Marian and Laura cling to each other. Laura is crying with relief)

You were so brave

And now we’re free

It seemed like Anne was there with me

Her spirit was my guide

My sister by my side

With Anne I know we’ll never part

Her heart beats on within my heart

(They embrace and then Laura looks to where Hartright is. Marian sees this.

She goes to Hartright)

Go to her

Right away

That is where you belong!

How can I ask your blessing

With all that we’ve been through?

Our world has changed

You must find it in your heart

To overlook what we’ve done

And make another start

Once again

As we were

If not for me, for her

(Walter goes to Laura)

Every part of every thought

Leads me straight to you

And with all my soul

I believe my heart

The portrait that it paints of you

Is a perfect work of art

(Laura and Hartright embrace. They go to Marian. Laura takes off her shawl,

the shawl she wore as Anne Catherick, and places it around Marian.

Laura and Walter leave.

Marian is suddenly alone.

She is overcome with grief)

I close my eyes

And I still see his face!

(The sun starts to rise. Marian walks to the graveyard. The stonemason is

chipping out the name Anne Catherick and her dates 1839−1860 on Laura’s grave.

Marian watches.

As the day dawns, she is alone.

The stonemason continues to

tap.

Tap, tap, tap)

THE END

Hallo!

Jij daar!

Signaal man!

Waar is in hemelsnaam die verdomde trein in Londen?

Ik heb berichten gehoord dat er problemen zijn aan de lijn!

Maar wordt het verwacht?

Mijn bedrijf hier is voorbij.

Ik moet verbinding maken!

(The Signal Man kijkt hem vreemd aan)

Man, waarom?

Doe je

Kijk me aan

Op die manier?

Ik heb niets verkeerd gedaan!

(De draden beginnen te klinken)

Wat is dit helse geluid?

De draden zingen in de wind

(Glyde reageert vreemd. Het geluid prikkelt zijn zenuwen)

Ze bellen me met nieuws, meneer

Er is gevaar op de lijn!

Dit vreselijke geluid in mijn hoofd!

(De seinman rent naar zijn seinhuis)

Scène: «Laura laat Glyde bekennen»

(Het geluid van de draden bereikt een verschrikkelijke toonhoogte.)

(Laura, gekleed als «The Woman in White», verschijnt. Ze steekt haar hand uit naar

Glijden.

Hij zwaait verbaasd rond)

Oh, God... Anne Catherine!

(Hij probeert zijn kalmte te hervinden)

Dit is niet echt!

Dit kan niet!

Jij bestaat niet!

Ga weg!

Je weet waarom ik hier ben

En wat moet je zeggen

Meneer, u moet bekennen

Vrouw, blijf weg!

Vertel de waarheid

Percival Glyde!

Je zult mijn stem horen

In je hoofd

Voor je hele leven

En als je dood bent

Je bent niet vrij

tot je het uitdrukt

Wat heb je gedaan

Tot je bekent

(Hij deinst achteruit; ze houdt vol)

Je kan niet verstoppen

Je kunt niet ver gaan

Overal waar je gaat

Ik zal zijn waar jij bent

Ik weet wat je hebt gedaan

We weten allebei wat waar is

Geheimen moeten worden verteld

Ik ben niet bang voor jou!

Alles wat je deed

Iedereen zal het weten

Dat is allemaal verleden tijd

Lang geleden begraven!

Vertel de waarheid

Percival Glyde

Heb je me niet gebruikt en me pijn gedaan?

Je was een mooi meisje

Zoals ik nog nooit heb gezien

Je was net vijftien

Jij en ik kennen allebei het geheim

Iets dat niemand kon bewijzen

En wie zou geloven dat het waar is

Van mensen zoals jij?

Je vertelde me dat je zwanger was!

Je vertelde me dat het van mij was!

Het had een leugen kunnen zijn

Het verdiende om te sterven

Ik moest je klootzak verdrinken!

Ik had geen andere keuze

Voordat het kind uitgerekend was

Ik had genoeg van je

Het enige dat overblijft van je geheim

Is begraven in Blackwater Lake!

Ik keek terwijl je schande

Zonk zonder een spoor

Je sloeg me en je verkrachtte me!

En toen verdronk je mijn kind!

Toen ik boos was van verdriet

Je hebt me gevangen gezet

Mijn schattige kleine baby

Het hart in mijn hart

Het kind dat ik nooit heb gekend

Allemaal vanwege jou

En toen gooide je weg

Mijn leven!

Je kostbare geheim is zinloos

Niemand in leven herinnert zich jou

En je zou je gebeden kunnen redden

Want niemand geeft er echt om

Het is net alsof je nooit geboren bent!

En niemand heeft ooit om jou gerouwd!

(Laura onthult zichzelf)

Je hebt het fout

Ik rouw om Anne

Anne Catherine!

En het kind van jou

Dat je vernietigd!

Laura!

Haar geheim bezegelt je lot voor altijd

En het oordeel dat je niet kunt vermijden

Je hebt ons allebei een gevangene gehouden

Maar de waarheid heeft ons bevrijd

Het zal je opsluiten

En verdoem je ziel

Voor de eeuwigheid!

Jij kleine heks!

Je denkt dat je me kunt misleiden!

Kom hier!

Ik heb haar vermoord

En ik kan jou ook vermoorden!

En de schoonheid ervan is

Niemand zal het ooit weten

Omdat je dood bent!

Je bent al dood!

(Hij springt naar Laura, grijpt haar bij de keel. Ze valt op de rails)

Nee!

(Hartright verschijnt bovenaan de snede. Hij rent naar beneden om Laura te helpen)

Laat haar los!

(Hij bevrijdt Laura van Glyde. Glyde valt Hartright aan. Marian komt binnen)

De tekenmeester, ik had het kunnen weten!

Geef jezelf gewoon op!

(De mannen vechten. Hartright krijgt de overhand, maar dan wordt hij geslagen)

de grond.)

(De dorpelingen verzamelen zich. Hun stemmen overlappen elkaar)

Hij is daar!

Laat hem niet ontsnappen!

We kennen de waarheid!

We weten precies wat je hebt gedaan!

Zie je, Glyde?!

We weten allemaal wat je hebt gedaan!

Je hebt je eigen ondertekend

bekentenis!

Het spel is voorbij!

Het spel is nooit voorbij!

(Glyde rent naar de tunnel)

Ga daar niet naar binnen!

Hij zei dat er gevaar op de lijn was!

(Glyde rent de tunnel in. Hartright rent achter Glyde aan. Een enorme trilling aan)

de sporen.

Het geluid van een naderende trein.

Marian en Laura gillen.

Stoom overal.

Draden klinken, de claxon van de trein loeit.

Een botsing.)

(De Signaalman komt naar voren met zijn lantaarn. Andere mannen rennen de tunnel in.

Marian houdt Laura tegen.

Ze huilen allebei.

Er is een pauze.

Dan verschijnt langzaam Hartright uit de tunnel, gevolgd door mannen die de

levenloze vorm van Sir Percival Glyde)

En een jaar tot op de dag...

De doden liggen op de sporen...

De doden liggen op de sporen...

(Politie komt naar voren. De menigte begint te verdwijnen)

Scène: «De zusters zijn vrij»

(Marian en Laura klampen zich aan elkaar vast. Laura huilt van opluchting)

Je was zo moedig

En nu zijn we vrij

Het leek alsof Anne bij me was

Haar geest was mijn gids

Mijn zus aan mijn zijde

Met Anne weet ik dat we nooit uit elkaar gaan

Haar hart klopt door in mijn hart

(Ze omhelzen elkaar en dan kijkt Laura naar waar Hartright is. Marian ziet dit.

Ze gaat naar Hartright)

Ga naar haar

Meteen

Dat is waar je thuishoort!

Hoe kan ik uw zegen vragen?

Met alles wat we hebben meegemaakt?

Onze wereld is veranderd

Je moet het in je hart vinden

Om te zien wat we hebben gedaan

En maak een nieuwe start

Nogmaals

Zoals we waren

Als niet voor mij, voor haar

(Walter gaat naar Laura)

Elk deel van elke gedachte

Leidt me rechtstreeks naar jou

En met heel mijn ziel

Ik geloof mijn hart

Het portret dat het van jou schildert

Is een perfect kunstwerk

(Laura en Hartright omhelzen elkaar. Ze gaan naar Marian. Laura doet haar sjaal af,

de sjaal die ze droeg als Anne Catherick, en legt die om Marian heen.

Laura en Walter vertrekken.

Marian is plotseling alleen.

Ze is overmand door verdriet)

Ik sluit mijn ogen

En ik zie nog steeds zijn gezicht!

(De zon begint op te komen. Marian loopt naar het kerkhof. De steenhouwer is

de naam Anne Catherick en haar datums 1839-1860 op het graf van Laura uitsplitsen.

Marian kijkt toe.

Als de dag aanbreekt, is ze alleen.

De steenhouwer blijft

tik.

Tik, tik, tik)

HET EINDE