Мама, прости - Andery Toronto

Вокруг так много дыма, мама я на дне,

Где все мечты безумно тают в нищете.

Снова сладкий белый смог обжигает все внутри,

Стая птиц летит на верх, нам, увы, не по пути.

Всюду грязный криминал, мама, чисто чтобы выжить.

Мы кричали в пустоту, но никто не хочет слышать.

Голос молодых басых тихо ляжет на басы,

Он пропитан ароматом плотно скрученных косых.

Бесконечные косые, то с лавешкой, то закон,

И мы с черной полосы все стартуем по любому.

Нужно вытащить семью из цепких объятий гетто,

Выживать умеют все, чтобы жить нужна монета.

Тут монета — жесткий кнут или самый сладкий пряник,

Стрелки на часах бегут, но не оставляют память.

Эта с*ка суета нас поймала на слабо,

На счетах нужны нули и не важно для чего.

Мама, прости сына хулигана,

Прожигаю дни, душа моя рваная.

Хочется кричать «помогите, падаю»,

Хочется кричать, но они руку не подают.

Мама, прости сына хулигана,

Прожигаю дни, душа моя рваная.

Хочется кричать «помогите, падаю»,

Хочется кричать, но они руку не подают.

Они все смотрят исподлобья как-то хищно,

Ждут когда ты упадешь низко ко мне прилечь.

Ставят на провал, а после сыпят комплименты,

Разделяя самый сладкий миг твоей новой победы.

И лишь единицы близких возьмут на себя риски,

Поддержат, ты не прав, они сольются по-английски.

Абонент не абонент когда внутри мужского нет,

И решает звон монет когда задет авторитет.

И мы снова жмем на газ, нужно все здесь и сейчас,

Братик, выруби-ка фары, они все палят на нас.

Они не верят что так можно взять и стартануть,

Они не верят в чудеса, но все верят в трудный путь.

А мы дым под потолок выдыхаем и молчим,

Сладкий белый смог растворяется в ночи.

С*ка суета нас запутала, нас закутала, нас зовет она.

Мама, прости сына хулигана,

Прожигаю дни, душа моя рваная.

Хочется кричать «помогите, падаю»,

Хочется кричать, но они руку не подают.

Мама, прости сына хулигана,

Прожигаю дни, душа моя рваная.

Хочется кричать «помогите, падаю»,

Хочется кричать, но они руку не подают.

Er is zoveel rook in de buurt, mam, ik sta onderaan,

Waar alle dromen waanzinnig smelten in armoede.

Weer verbrandt zoete witte smog alles van binnen

Een zwerm vogels vliegt naar de top, helaas, we zijn niet onderweg.

Overal smerige misdaad, mam, puur om te overleven.

We schreeuwden de leegte in, maar niemand wil het horen.

De stem van jonge bassisten zal stilletjes op de bassen vallen,

Het is verzadigd met de geur van strak gedraaide vlechten.

Eindeloos schuin, dan met een bankje, dan de wet,

En we beginnen allemaal met de zwarte strook.

We moeten de familie uit de greep van het getto halen,

Iedereen weet hoe te overleven, om te leven heb je een munt nodig.

Hier is de munt een harde zweep of de zoetste peperkoek,

De wijzers van de klok lopen, maar laten geen herinnering achter.

Dit teef gedoe ving ons zwak,

Er zijn nullen nodig op de rekeningen en het maakt niet uit waarvoor.

Mam, vergeef de zoon van een pestkop,

Ik brand door de dagen, mijn ziel is verscheurd.

Ik wil schreeuwen "help, ik val"

Ik wil schreeuwen, maar ze geven geen hand.

Mam, vergeef de zoon van een pestkop,

Ik brand door de dagen, mijn ziel is verscheurd.

Ik wil schreeuwen "help, ik val"

Ik wil schreeuwen, maar ze geven geen hand.

Ze kijken allemaal fronsend op de een of andere manier roofzuchtig,

Wachtend tot je laag valt om op me te gaan liggen.

Ze doen falen, en dan gieten ze complimenten,

Het mooiste moment van je nieuwe overwinning delen.

En slechts een paar naasten zullen de risico's nemen,

Support, je hebt het mis, ze zullen in het Engels fuseren.

Een abonnee is geen abonnee als er geen man in zit,

En het rinkelen van munten bepaalt wanneer autoriteit wordt geschaad.

En we trappen weer het gas in, alles is hier en nu nodig,

Broeder, doe de koplampen uit, ze schieten allemaal op ons.

Ze geloven niet dat het mogelijk is om het te nemen en te beginnen,

Ze geloven niet in wonderen, maar iedereen gelooft op de harde manier.

En we ademen rook uit onder het plafond en zijn stil,

Zoete witte smog lost op in de nacht.

Bitch ijdelheid bracht ons in de war, wikkelde ons in, noemt ze ons.

Mam, vergeef de zoon van een pestkop,

Ik brand door de dagen, mijn ziel is verscheurd.

Ik wil schreeuwen "help, ik val"

Ik wil schreeuwen, maar ze geven geen hand.

Mam, vergeef de zoon van een pestkop,

Ik brand door de dagen, mijn ziel is verscheurd.

Ik wil schreeuwen "help, ik val"

Ik wil schreeuwen, maar ze geven geen hand.